Mijn voetafdruk: Pelgrimspad van Haaren naar Middelbeers

30 september 2023

start: met de auto in 2 uur naar Middelbeers, bus 242, 289 en 140 brengen ons in 1:35 naar Haaren.

etappe: 2 van boekje 2

kilometers gestapt: 20,6

kilometers Pelgrimspad: 20,3

Al verschillende keren stond dit stuk Pelgrimspad gepland. In eerste instantie voor een lang weekend na de zomervakantie. Toen gooide mijn gebroken arm roet in het eten. Toen ik weer mocht stappen bleek het openbaar vervoer op de zondagen het onmogelijk te maken om van Middbelbeers in Haaren te geraken. Maar deze week vonden we dus eindelijk een vrije zaterdag om weer eens een stuk Pelgrimspad af te vinken. Bovendien kreeg ik afgelopen maandag het goede nieuws dat het herstelproces van mijn arm boven verwachting snel verloopt. Een foto wees uit dat mijn bot weer bijna helemaal aan elkaar is gegroeid. Uiteraard kan ik niet direct weer los met van alles en moet nog wat voorzichtigheid betrachten, maar wandelen met een rugzak om kent geen belemmering meer.

Op zaterdagen rijdt er dan wel OV van Middelbeers naar Haaren, echt een snelle verbinding is het niet. Twee keer overstappen geeft 9292.nl aan met een wachttijd van bijna een halfuur bij de laatste en zorgt voor een totale reistijd van ruim anderhalf uur. Vanochtend veranderde het advies in verband met wat wegwerkzaamheden, maar veel invloed heeft dat niet voor ons. Naast de bustijd kost het ons ook nog zo'n 2 uur om vanaf huis naar Middelbeers te rijden. Om niet al te laat te starten, zitten wij vanochtend dan ook om 6.45 uur in de auto.

Het wordt een mooie rit. We zien een mistig Nederland ontwaken. De maan reist in het westen met ons mee. De zon aan onze andere zijde komt langzaamaan boven de horizon piepen en zet het land in het licht.

Ruimschoots op tijd parkeren we de auto op de parkeerplaats die aan de bushalte grenst. Even later zien we een ieniemienie buurtbus aan komen rijden. Gelukkig nog zonder passagiers, want er mogen slechts acht mensen aan boord. Nog een geluk voor ons is dat de betaalautomaat het niet doet, dus het wordt een gratis ritje. De krappe minuut overstaptijd blijkt geen probleem als de chauffeur meldt dat deze bus in Hilvarenbeek van nummer verandert en doorrijdt naar Oisterwijk, ons volgende doel. Hier komen we dan ook even voor tienen op schema aan. Het was een behoorlijke bumpy ride, want de man achter het stuur nam het niet zo nauw met bochten en drempels. Het half uur dat we moeten wachten brengen we door achter een bakkie leut met havermelk en een heerlijk stuk worteltaart bij Koffiebar Leut. Ook het laatste ritje naar halte Kasteellaan in Haaren verloopt gladjes.

Even voor half 10 kunnen we de GPS aandrukken. We zijn weer op (Pelgrims)pad. De startselfie schieten we met de lange, rechte laan die naar Kasteel Nemerlaer voert, achter ons. We wagen ons maar niet in het kasteel, ook al geeft een bord aan dat er koffie en gebak is. Er schijnt namelijk een spook rond te waren van een vermoorde jonkvrouw. En het feit dat we net een gebakje achter de kiezen hebben, heeft er ook wel iets mee te maken.

Een paar rechte zandpaden door het bos, af en toe onderbroken door een brug over de vele waterstroompjes hier, brengen ons op de Kampina. Wat een prachtig gebied! Allereerst ronden we een grote plas water. Het witte zand op de oever in combinatie met de warm schijnende zon geeft het idee dat de zomer nog niet ten einde is. Bossen rond het water maken plaats voor een ruim heidegebied. Runderen grazen op veilige afstand. Zandpaden doorsteken het gebied rechttoe rechtaan. Op een hoek nemen wij plaats op een tot bank omgetoverde boomstam. René ritst zijn pijpen eraf. Bij gebrek aan een afritsbroek wissel ik mijn lange voor een korte broek. De jassen zijn al lang in de tas verdwenen.

Door een hek komen we in het dal van de Beerze, een volgend riviertje. Dit is het land van de vlaaien. Geen Limburgse, maar Brabantse...en trouwens, ook niet van het soort dat je op je bord zou willen hebben. De runderen die deze flatsen hebben geproduceerd laten zich in dit deel niet zien. We struinen verder door het natte gras om even verderop het water waar dit dal naar is vernoemd te kruisen. Aan de overkant doemt voor het eerst bebouwing op. Het is Spoordonk. Het plaatsje verwelkomt ons met een paar historische gebouwen. Helaas is de Watermolen van Spoordonk niet langer in gebruik als horecagelegenheid. Wandelend langs de rand van het plaatsje horen we al snel de auto's van de A58 voorbij razen. We steken de snelweg over.

Aan de overkant maakt de route een korte omweg, zodat we de kapel De Heilige Eik niet mislopen. Terecht, zo blijkt als we het witte kerkje zien. De open gevel geeft toegang tot een altaar met een beeldje van Maria omringd door kaarsen. Ons pad volgt een deel van de

route door het processiepark, waar in plakkaten de lijdensweg van Jezus wordt uitgebeeld. Halverwege buigen we af naar Middelbeers. Over het landgoed Baest bereiken we onze finishplaats voor vandaag. Precies als we bij de auto zijn aangekomen piept de GPS dat de route is voltooid. Direct instappen doen we niet. Aan de overkant zien we namelijk een leuk terras dat lonkt voor een etappedrankje. Die roep kunnen wij natuurlijk niet weerstaan.