Marskramerpad van Stroe naar Hoenderloo

13 januari 2024

start: met de auto naar Hoenderloo, parkeren Middenweg. RRR-haltetaxi (vooraf gereserveerd) van halte Centrum naar Kraatsweg in Harskamp, daarvandaan bus 107 naar halte Centrum in Stroe. Taxi en bus samen minder dan een half uur

etappe: 11 (nog zo'n 8,5 kilometer) en 10 volledig (op 250 meter na)

kilometers: 26,9

Op 12 september 2022 liepen we voor het laatst de voormalige marskramers vanuit het oosten tegemoet. Destijds stopten we in Stroe. Niet wetende, dat we het pad een hele tijd geen aandacht zouden schenken. De reden? Eigenlijk geen idee. Andere paden kregen even de voorkeur. Maar een van onze wandelplannen voor 2024 is het afstappen van LAW3. We gaan dit jaar dus naar Bentheim. Daarvoor moeten we dan wel weer vanaf Stroe de route oppikken. En dat deden we vandaag. 

Omdat we een extraatje aan de route willen toevoegen, want Radio Kootwijk ligt niet aan het pad, dus vergt een ommetje, zullen de ruim 25 officiële kilometers van het pad waarschijnlijk iets meer worden. Vandaar dat we redelijk bijtijds richting oosten rijden. Om 7.30 uur sluiten we de voordeur. Tijdens de zo'n anderhalf uur durende rit, bevestigen we de reservering bij RRR en vervroegen we deze, omdat we in de app lezen dat de taxi tot 12 minuten na de gereserveerde tijd mag verschijnen. In dat geval zouden we onze aansluiting missen. Even voor 9.00 uur parkeren we de auto op de Middenweg, vlakbij bushalte Centrum in Hoenderloo. Zodra we de halte in het oog krijgen, zien we de taxi al staan. Het wordt een gezellig ritje naar Harskamp, waar we ruim op tijd arriveren. Het miezert en er is bij de bushalte geen overkapping. Bij het tankstation aan de overkant scoren we een kop koffie met een koek. Tot even voor vertrektijd hangen we daar, warm en droog, aan een statafel. 

Nog voor 10 uur stappen we uit in Stroe. Onze startselfie met het routeboekje (denken we...) wordt voor de spoorwegovergang geschoten. En daar gaan we, weer op Marskramerpad. Helaas miezert het nog steeds. Gelukkig duiken we na nog geen kilometer het bos al in. De bomen beschermen ons enigszins tegen de motregen. Behalve wat, vrolijk groetende, mountainbikers hebben we het bos voor onszelf. Als we afslaan naar de Stroese Heide is het gelukkig droog. Even lopen we over de open vlakte voor we een volgend bos induiken. Hier slingeren we over een single track door een bijzonder bos, bemoste takken, vaak in mooie kronkels, liggen her en der op de bosgrond, elvenbankjes hangen aan boomstammen. Ondanks dat de bomen kaal zijn, lijkt het bos vol. 

Over de Heetweg lopen we Kootwijk binnen. Mooie, oude panden zorgen voor een prachtig aanzicht. De kapel uit de elfde eeuw laat zien dat deze plaats al van oudsher bekend is. Het boekje (later thuis gelezen) verklaart dat dit komt omdat het vroeger op het kruispunt lag van de (karren)paden Arnhem naar Harderwijk en Barneveld naar Apeldoorn. Naast de mooie huizen, is er hier ook een aantal gezellig aandoende restaurants. Alleen 't Hilletje is geopend. Daar ploffen wij dan ook neer voor een vroege lunch. Zo zittend neem ik even de tijd om het wandelboekje door te nemen. Nou ja, zeg, dat is toevallig, dit pad doet ook Austerlitz aan. Dat wist ik helemaal niet. Nee, pfff, dat blijkt ook niet te kloppen, maar in plaats van het boekje van het Marskramerpad in de rugzak te steken, heb ik vanochtend dat van het Trekvogelpad  gepakt. Handig. Not. Gelukkig maar dat we de route op onze horloges hebben gedownload. Inmiddels hebben de GPS'en getringeld om het einde van etappe 11 aan te kondigen. Door naar 10. Ja, we lopen af, want in plaats van met de marskramers mee te lopen, gaan wij hen juist tegemoet. 

Zodra we Kootwijk hebben verlaten komen we op het gelijknamige Zand terecht. Ploegend en zwoegend stappen we door het prachtige gebied. We zijn alert, want we willen de afslag naar Radio Kootwijk niet missen. Dit oude zendstation ligt niet langs de route. Wij kennen het alleen van foto's en willen daar, nu we zo dichtbij zijn, verandering in brengen. In de verte zien we het enorme gebouw al opdoemen. 

Over de Radioweg lopen we erheen. Hier zo lopend met helemaal niets anders om ons heen dan heide, zand en bomen en het gebouw dat we steeds meer naderen, zou het zomaar een eeuw terug in de tijd kunnen zijn. Okay, in de verte horen we vaag de auto's op de A1, maar die negeren we maar even. 

Hoe dichterbij we komen, hoe massaler het gebouw blijkt. Ondanks dat het een sober betonnen kolos is, schittert het door lelijkheid. Dat vindt ook een muziekbandje, geen idee welk, dat aan de zijkant een photo shoot heeft. Wij zijn het gebouw vanaf de achterkant genaderd. Om bij de zo karakteristieke voorzijde te komen, lopen we om het gebouw heen. Deze kant met de vijver ervoor kennen we inderdaad van foto's. De binnenkant bezichtigen lukt niet. Hiervoor hebben we een reservering nodig en die hebben we dus niet gemaakt. Bovendien hebben we nog wat kilometers voor de boeg. 

Even buiten de poort, tegenover de watertoren, hangen twee informatieborden over het ontstaan van Radio Kootwijk. Het is opgezet in het begin van de 20ste eeuw om een verbinding tot stand te brengen met de koloniën. Op 7 januari 1929 stelde koningin-moeder Emma de radio-telefoonverbinding met Nederlands-Indië officieel in gebruik met de woorden "hallo Bandoeng, hallo Bandoeng, hoort u mij?". Misschien dat we hier ooit nog eens teruggaan om toch de rondleiding te doen, want geïnteresseerd zijn we zeker. 

Eenmaal weer terug op het pad, stappen we door het bos naar Hoog-Buurlo. Dit gehucht bestaat uit twee boerderijen en evenveel schaapskooien. De kuddes staan warm en droog in hun stallen. Twee honden, niet het soort dat de herder gebruikt om de kudde bijeen te houden, maar twee Karpatische herders, staan in een omheind veld. Dit soort honden is groter en heeft als doel om de kudde te beschermen tegen eventuele aanvallen van wolven. 

De laatste kilometers naar Hoenderloo voeren ons weer over zandvlaktes, door heidegebied en uiteindelijk weer door bossen. Opnieuw wanen we ons in een verleden als we tussen de bomen over een smal pad slingeren. We grappen dat er elk moment een ridder te paard tussen kan verschijnen. Dat is het gevoel dat de grillige bomen en met mos begroeide takken bij ons oproept. 

Na het oversteken van de Otterloseweg komen we in de bebouwde kom van Hoenderloo. Vlak voor we de Middenweg inlopen, waar de auto geparkeerd staat, zien we dat het cirkeltje voor vandaag rond is. De wandelboom aan het begin van deze straat, geeft niet alleen het Marskramerpad aan, maar ook het Trekvogelpad, waarvan we het boekje dus in de rugzak hebben zitten. 

Voor we richting huis rijden, zorgen we voor volle buikjes, zowel die van ons door middel van een lekkere pannenkoek, als die van de auto. Dat was nog eens een prettige terugkomst op het Marskramerpad. Laten we de volgende etappe maar snel plannen. Op naar Bad Bentheim!

• op naar de volgende etappe, van Hoenderloo naar Klarenbeek
• terug naar de vorige etappe, van Terschuur naar Stroe
• overzicht van onze Marskramerpadwandelingen
• onze andere wandelpaden