zondag 7 januari 2024

Trekvogelpad van Soesterberg naar Langbroek

7 januari 2024


start: met auto in 1 1/4 uur naar Langbroek, hiervandaan bus 56 in 43 minuten naar halte Kampweg Soesterberg
totaal gestapte kilometers: 27,7
kilometers Trekvogelpad: 27,2
etappes: 10 (nog zo'n 7 km) en 11 (bijna compleet)
kaarten uit boekje: 29, 30, 31, 32 en 33

Na een lange periode van regen, wordt er vandaag eindelijk eens een dag geen neerslag verwacht. Nou, daar maken wij op deze laatste dag van de kerstvakantie dankbaar gebruik van. Wel moeten we rekening met een andere weersfactor houden. Het wordt namelijk koud. De gure oostenwind zorgt ervoor dat de gevoelstemperatuur zelfs ver onder het vriespunt ligt. Maar ach, beter kou dan nattigheid. Het is weer zondag dus op onze gezamenlijke wandelprojectjes is het OV weer een no-go. Vandaar dat René mij vergezelt op mijn solo-projectje, het Trekvogelpad. Bovendien is het wel zo gezellig om mijn laatste vakantiedag samen door te brengen. 

Omdat het zulk mooi wandelweer lijkt te worden, besluiten wij het er dan ook direct maar flink van te nemen. We stappen door tot Langbroek, zo'n 27 kilometer. Het wordt nog steeds redelijk snel donker, dus we gaan er vroeg op uit. Om 7.30 uur rijden we weg uit Hoorn. De rit naar Langbroek duurt zo'n 75 minuten. In de straatjes in de buurt van bushalte Julianastraat zijn wat parkeerhavens te vinden. Even voor 9.00 uur staan we kleumend bij de bushalte. Ook in de bus brandt de kachel niet echt. Het wordt dus een koud ritje. 

Bij halte Kampweg zijn wij niet de enige Trekvogelpadstappers die uitstappen. Ons startritueel neemt echter altijd wat tijd in beslag, veters strikken, koers opzoeken, startselfies, dus het duurt even voor wij ook op pad gaan. Zodra we de A28 zijn overgestoken, lopen we het bos in...om daar de komende kilometers niet meer uit te komen. De bospaden delen we met groepjes hardlopers en mountainbikers. Het is ook te mooi weer om binnen te blijven. 




Stevig doorstappend proberen we de kou de baas te worden. Op de bodem zien we her en der wat berijpte bladeren. Plotsklaps zien we een afgebroken tak waarvan een deel een wit donslaagje lijkt te hebben. Oh, maar dat is ijshaar! Wat tof om te zien! Dit kende ik alleen nog van foto's en nu zien we het gewoon in het "echie". Het blijkt dat dit fenomeen, ook wel de baard van Koning Winter genoemd, alleen voorkomt bij lichte vorst. En dan uitsluitend op afgevallen beuken- en eikentakken. In dit zelfde stuk bos zien we dit witte wonder nog een paar keer. Ik baal een beetje dat ik mijn goede camera niet mee heb. 

Etappe 10 eindigt bij de pyramide van Austerlitz. Zowel René en ik zijn hier nog niet eerder geweest. De enorme heuvel is op zondagen geopend ter beklimming. Helaas pas vanaf 12.00 uur. Een uur wachttijd hebben wij er niet voor over. We zullen het met de foto's moeten doen. En met het verhaal achter het bouwwerk. Begin 19e eeuw had de Franse generaal Marmont op deze plek diverse bataljons bij elkaar gevoegd om de dreiging van de Britse vijand tegen te gaan. Om verveling bij zijn manschappen tegen te gaan liet hij hen ter ere van Napoleon dit monument bouwen geïnspireerd op de piramiden van Gizeh. De Engelsen kwamen niet. Vandaar dat Marmont met zijn leger naar Zuid-Duitsland toog om tegen de Russen en Oostenrijkers te vechten. Bij het Tsjechische plaatsje Austerlitz behaalden ze de victorie. Vandaar dat daarna de pyramide van Marmont, zoals deze tot dan heette, door Napoleon werd omgedoopt tot de pyramide van Austerlitz. De nabijgelegen handelsnederzetting kreeg eveneens die naam. De rest is geschiedenis. 


Vanaf de pyramide is het nog een tweetal kilometer stappen tot die voormalige handelsnederzetting. Austerlitz lopen we in langs het Dorpsplein. Hee, dit ken ik! Hier stond ik van de week geparkeerd, toen ik las dat het OV-reisadvies was vervallen. Bij daglicht ziet het er heel anders uit. Aan de overkant van het plein zien we een koffietent. Gelukkig is Ouwekamp open. Snel naar binnen om even op te warmen bij een kop koffie. Voor de lunch zijn we nog net te vroeg. 

Na ons plekje naast het brandende haardvuur, voelt het buiten weer extra koud. Even buiten het dorpje worden we opnieuw het bos in gestuurd. Meanderend over de soms single tracks, soms brede lanen lopen we richting Maarn. Inmiddels hebben we gezelschap gekregen van een nog niet heel krachtig zonnetje. Toch hebben we het niet echt koud meer. De zonnenstralen zorgen er sowieso voor dat de wereld er een stuk vrolijker uitziet. De route bestaat niet alleen uit bosgebied, af en toe passeren we een zandverstuiving of heideveld. 













In Maarn lopen we de A12 onderdoor. We kronkelen verder tot Doorn. Hoewel we nog steeds door bos lopen, verveelt dit stuk echt geen moment. Het loopt ook fijn, omdat het veelal onverhard is. Met uitzondering dan als we door een plaatsje lopen. In Doorn lopen we door een straat met nieuwbouwhuizen richting centrum. Bij de kerk bewonderen we het beeld van Simon Vestdijk. Aan de overkant nemen we onze tweede pauze van vandaag. Deze stop gaan we gezellig bij Frouke op de koffie. Wat een leuke stek! Het geeft weer genoeg boost voor het laatste stuk. 





Dit loopt grotendeels over weggetjes door open gebied. Nu pas is duidelijk te merken hoe koud de wind echt is. Diep weggedoken in onze jassen stappen we de laatste kilometers naar Langbroek. Op de kruising van de Cother- en Doornseweg slaan wij linksaf in plaats van de route rechtdoor te volgen. Zo'n 400 meter verder bereiken we de auto. We zijn net op tijd om Jutta Leerdam de 1000 meter te horen winnen. 


Wat een prachtig stuk Trekvogelpad. Natuurlijk is de route door het bos op zich al erg mooi, maar het winterse zonnetje heeft daar ook flink aan bijgedragen. 

Morgen weer aan het werk...




op
Labels: , , , , ,

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)