start: met de auto naar Harlingen, parkeren in overdekte parkeergarage Waddenpromenade, bus 71 in 19 minuten naar halte Kop Afsluitdijk
Kustpadkilometers: 13,5
Totaal kilometers: 14,9
Vandaag beginnen we weer eens aan iets nieuws. Nou, eigenlijk klopt dat niet echt. Het tweede deel van het Nederlands Kustpad hebben we al volledig afgestapt. Van deel 1 is het GR5 deel afgevinkt. De resterende etappes van dat eerste boekje staan voor de april-meivakantie op de planning. Blijft alleen nog deel 3 over van LAW-5. En zelfs dat is eigenlijk niet nieuw voor ons. Vorig jaar liepen wij met Pinksteren van Stavoren naar Workum, een stuk waarvan we niet helemaal snapten dat dit tot het Kustpad behoorde. Okay, het lag langs het water, maar niet van de Noordzeekust. Maar ach, het staat in het boekje, dus dan wandelen wij het. Om bij de Afsluitdijk te komen, hoefden we nog maar 1 etappe.
Totdat ik onlangs op de site van Wandelnet keek om onze wandeling te plannen. Hu? Waar is het stuk tussen Stavoren en de Afsluitdijk gebleven? Nou, lang verhaal kort, de etappes zijn opnieuw ingedeeld. Op het overzichtskaartje is het stuk vanaf Stavoren tot de dijk nog wel ingetekend, maar als je een van beide etappes aanklikt, verschijnt de melding "oud" en wordt de pagina niet gevonden. De reden van deze wijziging heb ik overigens nergens online kunnen vinden.
Dat houdt in dat wij vanaf de Afsluitdijk noordwaarts gaan stappen. Het komt op zich goed uit dat de eerste etappe relatief kort is, zo'n 13 kilometer. René is net hersteld van een pittige griep, dus dat geeft hem mooi de gelegenheid weer even in te komen.
In een mistige wereld waarin de regen gestaag valt koersen wij over de Afsluitdijk naar Harlingen. Echt vrolijk worden we niet van het weer. Buienradar laat niet zien dat het beter zal worden. Om 10.25 stappen wij, nog steeds in de regen, bij halte Veerdienst op bus 71 naar de Kop van de Afsluitdijk.
Hier is het even speuren naar de route, maar iets later kunnen we de startselfie schieten op LAW5-3. Het is tijdens onze busrit bijna droog geworden en als we even op pad zijn, kunnen de capuchons zelfs af. Over de dijk langs de Waddenzee lopen we noordwaarts. De zee oogt kalm. Echt ver kunnen we niet kijken, de eilanden hier voor de kust, Vlieland en Terschelling blijven voor ons verborgen. Wel zien we voor ons het dorpje Zurich. We passeren het onderlangs de dijk. Naar boven hoeven we niet meer, want een kilometer verder slaat de route rechtsaf het land in.
Inmiddels is het weer gaan regenen. Niet erg, want de wind staat in de rug, dus met capuchon op voelen we het nauwelijks. Via een steile voetgangersbrug steken we de N31 over. Als we even verderop door de modder ploeteren, vragen we ons af, waarom de route hierlangs loopt. Het boekje biedt uitsluitsel. We lopen op de voormalige bodem van de Noordzee. Een zeearm, de Marneslenk, drong hier het Friese land in. Een hoge dijk beschermde de dorpjes in de buurt. Deze dijk, de Gulden Halsband, is inmiddels grotendeels afgegraven, dus er is nog maar weinig van te zien. Voor ons betekent dit stuk, naast de weidse vergezichten over het platteland, voornamelijk modderhappen.
Na dit keer de N31 onderdoor gestoken te zijn, belanden we weer op de dijk. In de verte zien we de twee kerktorens van Harlingen al. Omdat beneden langs het water de dijk geasfalteerd is, kunnen we fijn doorstappen. De regen hebben we achter ons gelaten. Bij de Stenen Man, een monument van een voormalige grenspaal, verlaten we het water. We gaan Harlingen in. En wat is dit een leuke plaats! Zelfs in dit miezerige, ongezellige weer. We slingeren door smalle straatjes, langs grachten, waarin allerlei soorten schepen liggen. Mooie panden lijnen de straten. Met iets mooier weer zal dit echt een gezellige plaats zijn! Hopelijk hebben we dat de volgende keer als we ons Kustpadavontuur hier vervolgen.
Voor nu stopt het bij de terminal van de veerdienst naar Vlieland en Terschelling. Om even door te warmen lopen we het plaatsje nog in op zoek naar een eettentje. Dat denken we te hebben gevonden bij 't Havenmansje, gevestigd in het markante, voormalige gerechtsgebouw. Bijna stappen we naar binnen, tot we op de deur Michelinster 2023 zien staan. Mwah, dat is niet echt iets voor ons en al helemaal niet met wandelschoenen waar de modder nog aanhangt en broeken die onder de spetters van diezelfde modder zitten. Daarom lopen we even door naar het naastgelegen restaurant. Het blijkt een pannenkoekentent te zijn. Dat past ons meer.
Teruglopend naar de auto zien we de veerboot naar Vlieland het ruime sop kiezen. Wij gaan de dijk weer over naar Noord-Holland. De kop is er nu echt af.
- op naar de volgende etappe
- onze kustpadavonturen
- kustpad 2 wandelingen
- kustpad 1 wandelingen
- onze andere wandelpaden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten