maandag 20 januari 2025

Floris V-pad van Nieuwer ter Aa naar Kockengen

 22 december 2024


start: met twee auto's naar Kockengen, een geparkeerd in de buurt van de kerk, met de andere naar Nieuwer ter Aa. 
kilometers: 8,5
etappe: deel van etappe 4

Even was er twijfel of de voor vandaag geplande afspraak weer wat Floris V-pad kilometers te stappen wel door kon gaan. Begin december heb ik mijn heup geblesseerd, een slijmbeursontsteking was het verdict. Niet al te gek doen, dus. Sindsdien heb ik al weer wat voorzichtige kilometers gemaakt. Zonder naweeën. Vandaar dat we besluiten om toch op pad te gaan. Weliswaar met het plan minder kilometers te stappen dan normaal, maar we gaan in ieder geval. 

De grootste hindernis is overigens niet mijn heup, maar het vinden van een parkeerplaats in Kockengen. Tja, wat wil je, zondagochtend op een tijd dat de kerkdienst in volle gang is. Na wat rondjes rijden en met een beetje uitdaging (want op het randje van het water) lukt het toch de auto te parkeren. Met onze auto rijden we naar Nieuwer ter Aa. Een plek hier vinden gaat wat makkelijker. 


Heel divers is de route van vandaag niet. Zodra we Nieuwer ter Aa via Laantje verlaten, lopen we op het platteland. De enige variatie ligt in de ondergrond, verhard of zachte kades. Toch vervelen we ons niet. Sowieso is er met z'n viertjes altijd genoeg te kletsen, maar ook zorgen de wolkenpartijen voor een mooi schouwspel. Een flets zonnetje schijnt fel tussen de bewolking door. Her en der is zowaar wat blauwe lucht te bespeuren. Rietkragen wuiven terwijl we langslopen, ons blik op het weidse veenweidegebied. Dit is de omgeving van de oude Hollandse Waterlinie. Waarschijnlijk behoorden deze polders tot het inundatiegebied van de lijn tussen Muiden en Gorinchem. Gelukkig lopen wij er met droge voeten door. Of dat tegenwoordig nog steeds te danken is aan de even verderop gelegen Spengense Molen is te betwijfelen. Wel zorgt de wipmolen voor mooie plaatjes. 









En dan is daar toch wel het hoogtepunt van deze wandeling, het voetveer Joostendam. Altijd leuk om met zo'n pontje jezelf naar de overkant te trekken. Tenminste, gewoonlijk vinden we dat leuk. Vandaag staat er echter een enorme woei. We hebben de pech dat het veer aan de overkant ligt. Al draaiend aan de zwengel zet het zich in beweging...om midden op het water door de wind gegrepen te worden en af te drijven. Terwijl de ketting strak trekt, botst het plateau tegen de aanmeerpalen. Wat we ook proberen, weer even laten vieren, opnieuw strak trekken, de wind wint van ons. Maar wij zijn natuurlijk niet voor een gat te vangen. We geven het veer alle ruimte en terwijl het halverwege het water ligt, trekken wij met vereende krachten de ketting vanaf de zijkant strak. Dat lukt! En zo belanden we toch, zonder nat pak, aan de overkant. 



Vanaf hier is het niet ver meer naar Luilekkerland. Kockengen dankt haar naam namelijk aan het Franse Cocagne, dat dus Luilekkerland betekent. Dit dankzij de bisschop van Utrecht die ten tijde van de Grote Ontginning pioniers wilde lokken door de plaatsen aantrekkelijke namen te geven. 

Eetcafé De Voorstraat wordt onze lunchstek. Uiteraard vergezeld van een lekker drankje. De 8,5 kilometers stapten best rap weg. Het belangrijkste is dat mijn heup weinig protest heeft gegeven. Dat biedt hoop. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten