Mijn voetafdruk: Maarten van Rossumpad - van Wadenoijen naar Ravenswaaij

13 augustus 2025

start: met de auto naar Ravenswaaij, geparkeerd net voor de dijk, Haltetaxi RRR pikt me hier op

etappe: 5

kilometers: 18

overnachten: Natuurhuisje De Vier Seizoenen in Zoelen

En weer zo'n warme dag in het vooruitzicht. Ik tref het wel, zeg. Al is het natuurlijk altijd beter dan regen. Nu ben ik na onze Finland-reis al aan behoorlijk hoge temperaturen gewend geraakt, maar echt fijn wandelweer is het natuurlijk niet echt. De enige remedie is vroeg beginnen. Vandaar dat ik gisteravond online de RRR-haltetaxi voor een niet al te laat tijdstip heb geregeld.

Ravenswaaij ligt op 15 minuten rijden verwijderd van het tiny-house. Het is een mooi ritje dwars door het Gelderse land. Voor een parkeerplek heb ik gisteren al een hulplijn (lees René) ingeschakeld die op afstand via Google een plekje heeft gevonden. Het klopt helemaal. Precies tegenover de bushalte, waar de RRR-haltetaxi stopt parkeer ik de auto. Om 9:50 uur sta ik met het boekje in mijn hand, klaar voor de startselfie, op de Kanaalbrug over de Linge in Wadenoijen. Er wachten een dikke 17 kilometer.

In mijn hoofd is deze etappe in 2 stukken verdeeld, tot en na Buren. Van kiet af aan is het heet. Er is nauwelijks schaduw. Na een kilometer of 2 maakt de route een grote lus om aan de overkant van de A15 te geraken. Ook aan de overzijde is er weinig spectaculairs. Het is een kwestie van doorstappen en kilometers maken. De afleiding zoek ik in mooie optrekjes, oude fruitgaarden en leuke kraampjes langs de weg. Verder is het gewoon de ene voet voor de andere zetten. En af en toe een hoognodige slok water. Na een kilometer of 8 zie ik de kerktoren van Buren boven de bomen uitpiepen. Ah, fijn, hopelijk is daar iets kouds te drinken.

Het plaatsje ken ik al van ons wandelavontuur op het Grote Rivierenpad. De routes van beide LAW's door de Oranjestad lopen voor een deel identiek. Ik neem een kijkje in het Oranje Museum. Als de Museumjaarkaart hier niet geldig blijkt te zijn, sta ik snel weer buiten. Zo koninklijk gezind ben ik nu ook weer niet. LAW 4 slaat net voor het Koninklijk weeshuis af. Ik loop nog iets door om het gebouw nogmaals te kunnen bewonderen. Langs de Linge loop ik terug naar de route. Dit riviertje blijft toch wel mijn favoriet. Wat een lieflijk stroompje is dat toch!

Dan begint het tweede deel van dit traject, zonder iets kouds te drinken te hebben gevonden overigens. Het is niet veel afwisselender dan het eerste stuk. Inmiddels heb ik oortjes ingedaan om afleiding te vinden in een luisterboek. Dat scheelt wat eentonigheid betreft, maar die freakn hitte blijft. Ik heb genoeg drinken bij me, maar dat is al helemaal lauw. Ik heb zin in iets kouds. In Zoelemond loop ik een rondje over de begraafplaats om te checken of er geen waterpunt is. Nope. Dan maar een klots lauw water naar binnen gewerkt. Ach, het is nog maar drie kilometer.

En dan zie ik een vlag hangen en een zitje staan. Oeh, dat belooft iets. Het blijkt een kaasautomaat, oftewel een trekmachine waar je bij de boerderij een stuk kaas uit kunt kopen. Gekoeld! Nu eet ik geen kaas en dat zou ik niet echt tegen de dorst helpen, maar laten ze in dezelfde automaat nu ook frisdrank hebben staan. Na even wat gepiel met mijn mobiel sta ik even later een ijskoud blikje icetea naar binnen te klokken. Lekker! Maar au, brainfreeze... Het zorgt voor genoeg verkoeling om de laatste twee kilometer af te tikken. Het dagtotaal met de extra meters in Buren komt uit op 18,3 kilometer. Veel meer had voor vandaag niet fijn geweest.

Wel fijn is de koele duik in de Linge. Deze stroomt zo'n beetje in de achtertuin van het tiny house. De rest van de middag breng ik lezend in de schaduw onder de grote appelboom door.