Pelgrimspad van Knegsel naar Heeze

3 maart 2024

start: vanuit ons Vrienden op de Fiets-adres in Knegsel

etappe: restant 3 en geheel 4 volgens boekje Wandelnet

kilometers:

Poeh, dat was een enerverende dag. Extra fijn dat we met de trein reizen, want dat is fijn bijkomen. 

De dag begint rustig. De wekker zingt ons om 7.00 uur wakker. Aangekleed en de rugzakken weer ingepakt, zitten we om 8.00 uur aan het ontbijt. Een uurtje later kunnen we op pad. Wat een toffe stek was dit weer.

Het vergt een ruime kilometer om weer op de route te komen. Terwijl we de startselfie schieten, vallen regendruppels op ons hoofd. Maar dat was niet de afspraak! Volgens de weersites zou het vandaag namelijk droog blijven. De A67 overstekend bereiken we Steensel. Een Mariakapelletje verwelkomt ons. Zompige bospaden en kaarsrechte geasfalteerde fietspaden voeren ons naar Riethoven. De jassen kunnen uit. Het is gestopt met regenen. Bovendien is het gewoon warm. Na Riethoven lopen we meer bossen tegemoet. Hier loopt het Pelgrimspad even gelijk op met het Grenslandpad. We zullen hier dus nog eens komen. 

Net nadat René heeft geopperd dat hij wel toe is aan een bakkie, lopen we over een camping langs restaurant De Volmolen. De speciaal voor hen gebakken vlaai smaakt dikke prima bij onze cappuccino's. Na een blik te hebben geworpen op het aan de overkant gelegen waterrad in de Dommel, mogen we een stuk verhard stappen.

Het gehucht Loon bestaat uit slechts enkele huizen, maar die zijn dan wel allemaal monumentaal. Het zijn oude langgevelboerderijen, die nu tot mooie woonhuizen zijn omgetoverd. Het geeft het centrale plein, de Brink, een mooi aanzicht. 

Op de een of andere manier vinden de routemakers, of beter vonden, want er schijnt een routewijziging te zijn gepland, het belangrijk om Valkenswaard aan te tikken. In een rechte lijn lopen we hiernaartoe om na een scherpe bocht direct in net zo'n rechte lijn weer terug te gaan. Op Strava vormen onze lijnen een scherpe V. 

En dan begint het avontuur pas echt. Tegenover restaurant Treeswijkhoeve verlaten we het asfalt. Mooie bospaden wachten. Het valt best mee met de modder. Denken we. Een laan, waar stapels vers gezaagde boomstammen liggen, mondt uit in een ware modderpoel. Vrachtwagens hebben door achterlaten van diepe sporen de paden hier onbegaanbaar gemaakt. Meerdere keren banen we ons een weg door het bos om de zuigende blubber te ontwijken. Na het riviertje Tongelreep hebben we het gehad. Het is nog zo'n 5 kilometer tot Heeze. Het worden lange kilometers. Het pad is meerdere keren verdwenen onder een enorme laag water. Geen doorkomen aan. We zoeken ons een weg en moeten af en toe acrobatische capriolen uithalen om geen nat pak te halen.

De laatste kilometers tot Heeze kiezen we eieren voor ons geld en volgen een verharde weg. Moe, maar dik voldaan, stappen we in Heeze even voor half 4 op de trein naar huis.

• op naar de volgende etappe, van Heeze naar Maarheeze
• terug naar de vorige etappe, van Middelbeers naar Knegsel
• overzicht van onze Pelgrimspadwandelingen
• onze andere wandelpaden

Pelgrimspad - van Middelbeers naar Knegsel

2 maart 2024

start: met 2 treinen en 3 bussen in 3 uur naar halte Hertog Janstraat in Middelbeers

Twee weken geleden stapten we op het Pelgrimspad in 3 dagen van Weert naar Sittard met 2 fijne overnachtingen bij BnB Maasvallei. Het stuk tussen Middelbeers en Weert lag nog braak. Daar hebben we vandaag iets aan gedaan. We stapten van Middelbeers naar Knegsel. 

Om aan de start te geraken vertrouwen we dit keer volledig op het OV. En dat vertrouwen was terecht. Ok, het was een reis van maar liefst 3 uur, maar om 12.00 uur staan we in de Hertog Janstraat in Middelbeers. Voor we de GPS'en aandrukken, strijken we neer in het hippe Grandcafé De Beerze voor een heerlijke lunch. Met, zelfs een beetje te, volle buiken beginnen we om 13.00 uur aan de route. In Middelbeers staan erg leuke optrekjes. Het zijn vooral oudere woningen die zijn gerenoveerd en gerestaureerd. Het zorgt voor een fijne sfeer. Vlak voor we het plaatsje verlaten, zien we ons eerste lammetje van dit jaar. De lente is begonnen. Dat blijkt overigens ook uit de temperatuur. 

De route voert ons het bos in. Tenminste...uhm, moeten we over dat pad? Nee toch? Het staat echt volledig blank. Dat wordt plonzen. En dat is niet de enige keer vandaag. Ach, het maakt het extra avontuurlijk. Regelmatig maken we een ruime omtrekkende beweging om niet te hoeven zwemmen. Als dat niet mogelijk is, maken we gebruik van boomstammen in het water om enigszins droge voeten te houden. Dat lukt wonderbaarlijk. 

Over de Landschotse Heide ronden we het Kromven. Meer bossen brengen ons in Vessem, een ware pelgrimsplaats. Bij de Pelgrimshoeve twijfelen we of we nog een bakkie doen. Het lijkt er echter op dat de minimumleeftijd vandaag zeker 80+ is, dus we houden het bij een blik door de ramen. Ook de even verderop gelegen Pelgrimsherberg laten we links liggen. 

We vervolgen onze weg naar Knegsel, onze finishplaats vandaag. Meer modderpaden door bossen wachten op ons. De zon zorgt af en toe voor prachtige spiegeling in de plassen. Meerdere keren passeren we vandaag grote stallen, waar niet echt een bloemetjesaroma uit opstijgt. In dit gebied zien we naast de stallen ook veel tuinbouw. De grond hier lijkt geschikt voor coniferen, want daar zien we velden vol van. 

Om bij ons overnachtingsstekkie van Vrienden op de Fiets te komen, moeten we even van de route af. Het is altijd afwachten in wat voor onderkomen we terecht komen via deze organisatie. Nou, vandaag zijn we weer bofferds. Het is een heel huis met alles erop en eraan. Lekker bijkomen om morgen een lange etappe van bijna 30 kilometer naar Heeze af te tikken. 

• op naar de volgende etappe, van Knegsel naar Heeze
• terug naar de officiële vorige etappe, van Haaren naar Middelbeers
• terug naar de door ons gestapte vorige etappe, van Ell naar Maaseik
• overzicht van onze wandelingen op het Pelgrimspad
• onze andere wandelpaden

Pelgrimspad van Vught naar 's Hertogenbosch

27 januari 2023

start: parkeerplaats De IJzeren Man in Vught, vanaf daar gestart

finish: vanaf station 's Hertogenbosch bus(je) naar Vught parkeerplaats

etappe Wandelnet:

kilometers:

Vanochtend verlieten we met een beetje pijn in het hart het Witte Huisje van B&B Hoeve De Witte Gans. Wat was dit een fijn weekje. De witte wereld maakte alles extra mooi, niet alleen op de wandelingen van de GR5, maar ook tijdens de knooppuntroutes die we in de buurt van het huisje stapten. Maar het weekje vrij zit er weer op. Normaal lopen we op een reisdag een beetje met onze ziel onder de arm. Origineel was het plan om een dagje naar Maastricht te gaan. Echter, in heel Nederland zou het droog blijven, met uitzondering...tada...Maastricht. Dus snel een plan B bedacht. 

Van het Pelgrimspad hoeven we nog maar 9 kilometer om boekje 1 te voltooien, van de IJzeren Man bij Vught naar het station in 's Hertogenbosch. Een mooi stukje om te stappen op deze "verloren" dag. Op naar Vught dus. Dit keer parkeren we namelijk bij de start. Hier is ruimte te over en het is gratis. 

Duidelijk is dat we de sneeuw nu definitief achter ons hebben gelaten. In deze omgeving is er nog nauwelijks wit te ontdekken. Via het water van de recreatieplas belanden we op de bospaden van het terrein van Kamp Vught. Af en toe zien we verwijsborden naar de drama's die zich hier hebben afgespeeld. Hoe interessant en belangrijk ook, ons hoofd staat er niet echt naar om het museum te bezoeken. Wellicht komt dat nog een andere keer. Het is overigens een prachtig gebied. Bizar wat voor verleden het herbergt. 

Doorstiefelend mogen we bijna 2 kilometer langs een kanaal te lopen. De route buigt af naar het voormalige fort Isabella. De soldatenregimenten van weleer hebben plaatsgemaakt voor gezinnen studenten en hippe (horeca)bedrijfjes. Het ziet er allemaal mooi en uitnodigend uit. 

En dan is daar de stad 's Hertogenbosch. Met zicht op de weidse Bossche Broek lopen we enige tijd langs het water dat om de oude binnenstap voert. De finish van het eerste boekje van LAW 7 ligt bij het station. Dat houdt in dat we het centrum in gaan. Wat is dat gezellig! Helaas zitten de meeste eettentjes vol. Echt heel erg vinden we dat overigens niet, want we hebben een ander doel. Over het plein van de enorme Sint Jan lopen we kriskras door smalle straatjes met mooie panden. Deze stad verdient een langer bezoek. Voor nu is het station in zicht. Maar, wij houden nog even pauze. Want moet het afsluiten van een boekje van een LAW niet in stijl worden gevierd? En wat is er dan beter dan dat te doen met een Bossche Bol bij de enige echte bakker Jan de Groot?! Trouwens, we hebben eigenlijk helemaal geen excuus nodig om hier neer te ploffen. 

Met nog wat lekkers voor thuis voor de Ollie-sitters, zitten we even later in de bus op weg naar Vught. Nu kunnen we echt huiswaarts. Wat een goede invulling van deze laatste dag van de extra week vakantie. Het is trouwens nooit erg om weer naar huis te gaan. Daar wacht mijn zwarte kattenman.