 |
| start bij het Olympisch stadion |
Wandelen buiten de binnenstad van Amsterdam van Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig
Etappe 8 - Oud en Nieuw Zuid, vanaf het Olympisch Stadion naar station Zuid
13 kilometer
13 kilometer
Net als de vorige etappe lopen we dit rondje door Amsterdam-Zuid met z'n viertjes. Korine en Gerard vergezellen ons weer. Met trein en metro reizen we naar het eindpunt van etappe 7, de marathontoren voor het Olympisch stadion. Voor we hier starten, doen we eerst een koppie bij het aan de overkant gelegen De Drie Graefjes. Als we al het lekkers in de vitrine zien, kunnen we het niet laten hier toch ook wat van te bestellen. Ach, we lopen het er straks toch wel weer af.
 |
| brandstof laden bij de Drie Graefjes |
Om 11.00 uur begint onze tocht door dit stadsdeel. Het is een beetje grauw weer, maar droog voor nu. Het stadion keren we de rug toe. Op het Stadionplein staat een bijzonder kunstwerk, een volledig ingerichte huiskamer met spulletjes van beton. Vooral de vaas op de salontafel vinden wij wel heel bijzonder. Kriskras lopen we door de buurt. Het vergt heel wat accuraat kaartleeswerk van René. De Stadionweg wordt overgestoken. De oude tramremise laten we links liggen. Via de Amstelveenseweg komen we bij het Willemspark dat grenst aan het Vondelpark. Van park is hier nog maar weinig te herkennen. De ruimte wordt nu opgevuld door enorme villa's.
Weer slaan we een paar keer links- en rechtsaf om bij het mooie gebouw met de poorten van het Amsterdams Lyceum terecht te komen. Aan de overkant van het water staan op de Apollolaan meer luxueuze villa's. Voorbij het Hilton stuurt de route ons door de gezellige Cornelis Schuytstraat met de chique winkels en gezellige pleintjes recht op het Vondelpark af. Bij de Johannes Verhulststraat houdt Korine ons even staande. Hier ligt voor haar een stukje geschiedenis.
Heel even wijken we van de route af voor een kopje koffie (okay, eigenlijk gewoon voor een plaspauze, maar dat is een goed excuus om dan ook maar direct een koppie te doen) bij Café Gruter op de Willemsparkweg.
Constant genieten we van de bouw van de huizen. Elk buurtje is anders. Soms met bijzonder overhangende uitbouwtjes. In andere straten kenmerken de huizen zich door mooie gevelversieringen. Ook zien we vaak stenen buitentrappen die naar de eerste etages leiden. We passeren de meest mooie voordeuren. Portieken die schitterend zijn betegeld. En dan de daken, in allerlei vormen, trap-, klok- en halsgevels. Wat vooral opvalt is dat overal wordt verbouwd. In werkelijk elke straat zijn bouwvakkers aan het werk. Als we met een van hen aan de praat raken, meldt hij dat hij het doodzonde vindt dat werkelijk alles wordt weggerenoveerd. Geen glas in lood meer. De marmeren gangen zijn ouderwets. Ook plafonds met ornamenten zijn niet meer van deze tijd. Doodzonde is het. Wij kunnen alleen maar beamen.
Inmiddels zijn we in de Apollobuurt beland. We koersen op de RAI af. Het is lunchtijd. De hele weg zijn we de leukste tentjes tegen gekomen en juist op dit moment zien we niets geschikts. Tot we aan de overkant bij de RAI The Roast Room zien. Dat ziet er prima uit! En dat blijkt het ook te zijn. Al snel zitten we achter een heerlijke burger, helaas voor René een iets andere dan besteld, maar evengoed erg smakelijke. Het glas wijn erbij smaakt heerlijk!
Het is nu weer even zoeken naar de route. Door onze lunchstop hebben we namelijk de RAI verkeerd om gerond. In het Beatrixpark komt het even aan op de kaartleeskunsten van de heren, maar die slagen erin ons weer op de juiste route te zetten. Bijna zijn we nu bij het eindpunt voor vandaag. We passeren nog de gezellige Beethovenstraat. Het boekje kan worden opgeborgen. Nu is het nog een rechte weg naar station Zuid waar we de metro naar het CS nemen.
De route van vandaag gaf ons weinig groen, met uitzondering van het Beatrixpark. Het waren voornamelijk stenen die onze aandacht trokken. Wat een leuke buurtjes hebben we hier gezien, hoewel het verkleinwoord niet echt past bij de luxe in dit deel van Amsterdam. Het weer zat enorm mee. We begonnen met wat spatjes, hadden een paar minuten miezer tussendoor, maar hebben de rest van de dag geen regen gehad. Dat veranderde in de trein huiswaarts. Toen goot het. Ook leuk waren de vele eet- en drinktentjes onderweg. Dat zal volgende keer anders zijn als de route bijna volledig door het Amsterdamse Bos loopt.
Heel even wijken we van de route af voor een kopje koffie (okay, eigenlijk gewoon voor een plaspauze, maar dat is een goed excuus om dan ook maar direct een koppie te doen) bij Café Gruter op de Willemsparkweg.
Constant genieten we van de bouw van de huizen. Elk buurtje is anders. Soms met bijzonder overhangende uitbouwtjes. In andere straten kenmerken de huizen zich door mooie gevelversieringen. Ook zien we vaak stenen buitentrappen die naar de eerste etages leiden. We passeren de meest mooie voordeuren. Portieken die schitterend zijn betegeld. En dan de daken, in allerlei vormen, trap-, klok- en halsgevels. Wat vooral opvalt is dat overal wordt verbouwd. In werkelijk elke straat zijn bouwvakkers aan het werk. Als we met een van hen aan de praat raken, meldt hij dat hij het doodzonde vindt dat werkelijk alles wordt weggerenoveerd. Geen glas in lood meer. De marmeren gangen zijn ouderwets. Ook plafonds met ornamenten zijn niet meer van deze tijd. Doodzonde is het. Wij kunnen alleen maar beamen.
Inmiddels zijn we in de Apollobuurt beland. We koersen op de RAI af. Het is lunchtijd. De hele weg zijn we de leukste tentjes tegen gekomen en juist op dit moment zien we niets geschikts. Tot we aan de overkant bij de RAI The Roast Room zien. Dat ziet er prima uit! En dat blijkt het ook te zijn. Al snel zitten we achter een heerlijke burger, helaas voor René een iets andere dan besteld, maar evengoed erg smakelijke. Het glas wijn erbij smaakt heerlijk!
Het is nu weer even zoeken naar de route. Door onze lunchstop hebben we namelijk de RAI verkeerd om gerond. In het Beatrixpark komt het even aan op de kaartleeskunsten van de heren, maar die slagen erin ons weer op de juiste route te zetten. Bijna zijn we nu bij het eindpunt voor vandaag. We passeren nog de gezellige Beethovenstraat. Het boekje kan worden opgeborgen. Nu is het nog een rechte weg naar station Zuid waar we de metro naar het CS nemen.
De route van vandaag gaf ons weinig groen, met uitzondering van het Beatrixpark. Het waren voornamelijk stenen die onze aandacht trokken. Wat een leuke buurtjes hebben we hier gezien, hoewel het verkleinwoord niet echt past bij de luxe in dit deel van Amsterdam. Het weer zat enorm mee. We begonnen met wat spatjes, hadden een paar minuten miezer tussendoor, maar hebben de rest van de dag geen regen gehad. Dat veranderde in de trein huiswaarts. Toen goot het. Ook leuk waren de vele eet- en drinktentjes onderweg. Dat zal volgende keer anders zijn als de route bijna volledig door het Amsterdamse Bos loopt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten