Waterliniepad - van Krommenie via veer Buitenhuizen naar Haarlemmerliede

 11 juli 2020

Waterliniepad - etappe 3 en 4 - van Krommenie via veer Buitenhuizen naar Haarlemmerliede

26,4 kilometer

gelopen: 27,6

de finish in zicht

Het mag weer! Maanden hebben we slechts rondwandelingen gemaakt. De auto zetten we op een centraal punt waarvandaan we vertrokken en waar we finishten. Vanaf 1 juli kunnen we weer gebruik maken van het openbaar vervoer. Met mondkapjes. En ook wel met de nodige behoedzaamheid. Maar, we kunnen ons Waterliniepadavontuur vervolgen. Eigenlijk waren we nog maar nauwelijks begonnen. Slechts twee etappes zijn afgevinkt. Hoog tijd om weer op pad te gaan. En om de vaart er maar gelijk in te zetten, gaan we vandaag voor niet minder dan 2 etappes. 

daar gaan we weer

Met de auto rijden we naar het eindpunt van vandaag, station Spaarnwoude bij Haarlem. Hiervandaan brengen twee treinen en een bus, voor het laatste stukje in Krommenie, ons naar het smalle bruggetje aan de rand van Krommenie waar etappe 3 van het Waterliniepad start. Het korte stuk tot de N203 kunnen we mooi even in een ritme komen. Zodra we de drukke provinciale weg zijn overgestoken duiken we het rustige polderland in. Rechts werpen we nog een blik op het eerste fort van vandaag, het voormalige Fort aan den Ham. Even verder wordt onze aandacht juist door iets aan de linkerkant van de weg getrokken, een kapelletje met uitnodigend open deuren. Een verloren kapel, zo geeft een bord ervoor aan. Weer in ere hersteld door de plaatselijke ijsclub. Natuurlijk gluren we even naar binnen. 

Aan het eind van het polderweggetje ligt een volgend fort, Fort bij Veldhuis. Tegenwoordig doet het dienst als Luchtoorlogsmuseum. Wij bekijken het van een afstandje. De route voert ons nu over een opstaphek de grasdijk op. Hier in de St. Aagtendijk, ligt ook de nevenbatterij van het naastgelegen fort. Schapen kijken ons argwanend aan als we over de overblijfselen wandelen. Afwisselend lopen we over de grasdijk en het fietspad. De A9 is niet ver verwijderd. Toch hebben we geen last van het voorbij razende verkeer. We houden ons blik voornamelijk naar links waar de polder zich uitstrekt. 

nevenbaterij bij Fort bij Veldhuis

Even wordt een lus naar de andere kant van de snelweg gemaakt om het muziekfort, zoals het fort aan de St. Aagtendijk wordt genoemd, deel te laten zijn van de route. We laten Beverwijk achter ons. Via een fietspad met de wel heel toepasselijke naam Vuurlinie lopen we naar het Noordzee Kanaal. De routebeschrijving wil ons bovenop de grasdijk laten lopen. De opstapjes zijn echter nogal krakkemikkig en het gras boven op de dijk staat hoog. Wij kiezen eieren voor ons geld en blijven verhard lopen. 

Ver voor we bij het Noordzee Kanaal zijn, zien we door de bomen aan de horizon een soort van flatgebouw langzaam naar rechts bewegen. Het is een bizar gezicht. We zetten de pas er even in om het schip, want dat is het uiteraard, van dichterbij te kunnen zien. Het gaat te snel, of wij te langzaam. Het blijft bij een foto van afstand. 

Langs de ongezellige N246 lopen we richting pontje Buitenhuizen. Dit zou toch anders moeten kunnen. De routebeschrijving is het met ons eens en laat ons over de graskade langs het kanaal lopen. Het is redelijk begaanbaar. De langsvarende boten bieden een leuk uitzicht. Verder is hier weinig te zien. Of het moet de ski-heuvel in Spaarnwoude aan de overkant van het kanaal zijn. 

Dat verandert vlak voor we bij het veer komen. Hier is een brakwaternatuurgebied aangelegd met verschillende soorten watervogels. Het zorgt ervoor dat wij een beetje blijven lummelen en de pont ternauwernood missen. Gelukkig hoeven we niet lang te wachten tot hij weer terug is. Op dit punt zit ook de eerste etappe van vandaag, etappe 3, er op. Dit was niet de meest afwisselende route. Wellicht biedt nummer 4 meer variatie. 

De start van de etappe naar Haarlemmerliede loopt door het natuurgebied Spaarnwoude. Langs  Zijkanaal-C, via mooie fietspaden en over een golfbaan, lopen we verhard en onverhard naar de A9. Na een bakkie koffie met lunch bij Onder de Platanen, lopen we voor de derde keer vandaag onder de snelweg door. 

Vanaf hier krijgt de etappe een totaal andere feel. We lopen nu over polderweggetjes met af en toe een prachtig zicht op een dorpje in de verte, langs weilanden vol koeien, uiteraard weer af en toe een fort. En dan staan we zomaar opeens aan een groot water, de Mooie Nel. Tot nu toe kende ik de naam alleen van een Jopen biertje. Nu blijkt dus hoe deze Haarlemse bierbrouwerij aan de naam is gekomen. Het plaatsje Spaarndam is overigens een aanrader, mooie uitzichten over het water, pittoreske huisjes, gezellige terrassen aan de Grote Sluis. 

Spaarndam

Het laatste stuk terug naar de auto loopt over stille fietspaden. Felle zon en donkere wolken zorgen in combinatie met de weilanden vol koeien en een molen voor echt Hollandse plaatjes. Het uitzicht over het water van de Mooie Nel is niet minder fraai. Al lang hebben we de televisietoren op het industriegebied in zicht. Daar lopen we heen. Ik heb het ook wel een beetje gehad. Eergisteren liep ik ook ruim 27 kilometer tijdens een Zuiderzeepadetappe en mijn voeten beginnen een beetje beurs aan te voelen. Nog even langs het fort bij Penningsveer en dan kunnen we bij het laatste fort van vandaag, fort bij de Liebrug onze GPS stopzetten met 27,6 kilometer op de teller. De auto staat nog een kilometertje verder. Heerlijk om na zo'n, toch weer mooie, wandeldag niet op de trein te hoeven wachten. Het tweede deel van de wandeling, etappe 4 dus, maakte de enigszins saaie ochtend meer dan goed. 

• terug naar de vorige etappe
• op naar de volgende etappe
• op naar het overzicht van onze Waterliniepadetappes