22 november
 |
| Aarlanderveense schaapjes |
Etappe 3: De Kwakel - Aarlanderveen (16,9 kilometer)
Naar start: met de auto naar Aarlanderveen. Parkeren aan de N231 tegenover bushalte Nieuwkoopseweg. Bus 247 rijdt in 30 minuten naar bushalte De Kuil in De Kwakel.
Naar huis: de auto staat bij de etappefinish
17,4 kilometer weggestapt
Bofkonten zijn we, hoewel in mijn geval klopt dat "kont" misschien niet helemaal. Daarover verderop meer...
De auto parkeren we in Aarlanderveen. Hiervandaan brengt bus 247 ons in een half uur naar De Kwakel. Onderweg zien we al hoe het zonnetje haar best doet. Vanaf de start lopen we linea recta naar Fort bij De Kwakel. Een nostalgische ophaalbrug biedt een mooi uitkijkje op het fort. Wij lopen nog even dichterbij voor een fotootje. Hiervoor moeten we nog een klein, bol, houten bruggetje over. Spekglad. Blijkt als bij het naar beneden lopen mijn voeten onder me vandaan schieten. Bam. Op mijn kont. En mijn rug, maar mijn rugzak breekt de val. Grote schrik! Behalve een beurse bil en wat hoofdpijn lijkt het mee te vallen. Alles werkt nog. Misschien eigenlijk toch een bofkont, want dit had vervelender af kunnen lopen.
De route is niet heel divers vandaag. Door de spiegelende zon in het water van eerst de Astel en later andere watertjes, is het toch constant een prachtige wereld. We lopen vrijwel steeds autoluw. De eerste kilometers gaan over een jaagpad met knotwilgen en bijzondere huizen. Een lus om aan de overkant van de Drecht te komen brengt ons in het schattige Bilderdam. Bij het overstekend van de brug in dit buurtschap lopen we Zuid-Holland binnen.
Een rustig fietspad, het is duidelijk dat dit een door-de-weekse-dag is, brengt ons in Nieuwveen. Hier loopt het Pelgrimspad voor even gelijk aan het Marskramerpad. We komen dus terug. Waarschijnlijk maken we dan geen stop bij de Sfeerstal. Want, hoewel gezellig en prima taart, wint de cappuccino geen prijs.
Na het oversteken van de N231 wordt het wat avontuurlijker. Over graskades, door de schapenkeutels, moeten we regelmatig door en over hekjes. Gelukkig is het tekenseizoen voorbij. Een paar kilometer verderop maakt het gras weer plaats voor asfalt. We vervolgen de Hogeweg die ons, na nog wel een paar kilometer, rechtstreeks Aarlanderveen invoert. Het samenspel van zon en wolken zorgt voor een prachtige spiegeling in het water.
Met frisse wangen en warme lijven stampen we na een dikke 17 kilometer de prut van onze schoenen. Wat een fijne start van de week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten