26 december 2021
deel 2: van Vaals naar Gulpen (23 kilometer)
naar de start: van huis met de auto naar Gulpen. Parkeren op de Oude Rijksweg voor een Verzorgingshuis. Bushalte Oude Geul. Bus 350 20 minuten naar Vaals, halte Maastrichterlaan-Bosstraat. Vanaf hier nog 600 meter naar het startpunt (in Duitsland).
naar huis: een autoritje van 20 minuten naar Appartementen eFFe Weg in Epen
afgestapt: 24,9 kilometer
Met een ietsiepietsie twijfel koersen wij op deze tweede kerstdag naar Zuid-Limburg. Om 7.00 uur wordt de voordeur dichtgetrokken. Al rijdend zien we Nederland ontwaken. Het is rustig op de weg. De dj's van de Top2000 houden ons gezelschap. Wat een fijn sfeertje. We hebben zin in ons midweekje weg.
Doel is de bus van 10.10 uur te halen. Onderweg zien we de minuten wegtikken. Gaan we dat halen? Bovendien moeten we ook nog even kijken waar we precies kunnen parkeren. Dat laatste levert totaal geen problemen op. Voor Verzorgingshuis Klein Gulpen is, gratis, parkeerplek in overvloed. De bushalte is bovendien om de hoek. Gehaald dus. Nog geen 20 minuten later staan we in het grensplaatsje Vaals.
Hier is het nog even zoeken, en vragen, waar de Keltenstrasse ligt. Dat blijkt aan de andere kant van de grens in Duitsland te zijn, zo'n 600 meter verderop. En dan staan we aan de start van een nieuw wandelavontuur. Anderhalf jaar geleden liepen we het Krijtlandpad. Wat een toffe ervaring was dat! Het Zuid-Limburgse land bevalt ons sowieso. Dat werd ook nog eens bevestigd door de finish van het Pieterpad in deze contreien afgelopen zomer. Bovendien was ons overnachtingsstekkie in de zomer van 2020 wel een erg comfortabel met een superuitzicht. Dus, tja, als je dan een weekje samen vrij bent, borrelt zomaar het idee op om de Dutch Mountain Trail te gaan wandelen. Daar is ook direct de twijfel, want de dikke 100 kilometer tussen Kerkrade en Maastricht gaat over een pittig parcours. Het is bergwandelen in Nederland (en af en toe in de buurlanden) met het bedwingen van zeven summits. Helemaal in dit jaargetijde is het een heel geglibber en geglij om de puisten op en ook weer af te komen. Willen we dat wel?
Ja dus, want hier staan we aan de start van het tweede deel. Niet logisch, wel handiger. De reis vanaf huis om in het zuiden te geraken duurt zo'n drie uur. Deel één telt 28 kilometer, dit tweede deel "slechts" 23. Parkeren doen we altijd bij de finish van een etappe om van daar het OV naar de start te nemen. Voor de eerste etappe zou dit bijna een uur zijn. Dit stukkie duurde slechts 20 minuten. Vandaar dus de, rare, keuze om niet bij de start te beginnen. De echte startetappe lopen wij dan morgen.
De start van dit deel ligt op de hoek van de Vaalserstrasse en de Keltenstrasse, in Duitsland dus. De eerste meters gaan nog door een woonwijkje, maar al snel lopen we onverhard. En omhoog. Een mooi bos brengt ons, al puffend, want het is wel even wennen, hoor, bij het hoogste punt van Nederland en het Drielandenpunt. Mooie plek om van een startbakkie, to-go uiteraard, te genieten. Nou, dat werd het niet echt. Het waterige goedje in onze bekertjes is de naam koffie niet waard, maar ach, warm is het wel. Niet dat het koud is, trouwens. Alleen bij de start was het even rillen. Eenmaal begonnen verdween mijn jas al snel in de rugtas.
Weer beneden werden we met een nieuwe uitdaging geconfronteerd, baggeren. Man, man, wat een blubber! Na wat bijna modderhapgevallen besloten we onze nieuwe stokken uit te proberen. En dat scheelde...een stok...uh slok op een borrel. De rest van de dag zijn we in ieder geval op de been gebleven.
Het tempo ligt door het pittige klimmen en dalen en de daarmee gepaarde glijpartijen, laag. Maar ach jongens, wat is het genieten! Prachtige vergezichten. Over heuvels richting pittoreske dorpjes waar kerktorentjes parmantig door de heiige lucht prijken. Op een hooggelegen plateau spotten we in de verte de cipressen die ons zijn bijgebleven van ons Krijtlandpadavontuur. Aan de geel-rode stickers te zien kruisen we dit pad vandaag regelmatig.
Hoewel de top van de Vaalserberg het hoogst is, valt deze niet onder de summits. Dit deel kunnen wij een van de zeven toppen afstrepen, die van het Eyserbos. Een aantal trappetjes en smalle, modderige bospaadjes (lang leve onze stokken!) brengen ons naar boven. Het uitzicht hier is adembenemend. De cipressen waaien stilletjes ver onder ons.
Gulpen komt in zicht. Tenminste dat zou je denken aan het aantal kilometers. Het is echter nog even flink bikkelen en baggeren. Een advies van een voorbijgangster om een wel erg blubberig paadje te vermijden door om te lopen klinkt verleidelijk, maar nee, wij gaan voor de hele ervaring, inclusief dit pad.
Na bijna 25 kilometer zijn we net voor de schemer bij de auto. Iets meer kilometers dan het boekje beloofde. Het is soms echt opletten hoe het pad loopt. Zelfs met GPS, het boekje en de her en der aangebrachte markeringen, lukte het ons om toch nog even mis te lopen.
De modderschoenen verruilen we voor schone gympen. Dan kunnen we richting onze stek voor de komende nachten. Het voelt vertrouwd. De avond brengen we voor de buis door. Morgen wacht deel één, van Eygelshoven naar Vaals. De twijfel is volledig verdwenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten