Mijn voetafdruk: GR5 - van Rozenburg naar Oostvoorne

20 februari

industriegebied

start: bushalte Voorweg 46 in Oostvoorne, bus 403 naar busstation Rugge in Brielle, bus 105 naar halte Grote Stern in Rozenburg, wandelen naar veer
restant etappe 2 en deel van 3
kilometers 23,7
kilometers GR5 officieel: 49,3
weer: windkracht 6 a 7 en regen (vrijwel constant)

Het zou vandaag onstuimig weer worden, veel water en nog steeds een fikse wind. Dat maakte dat we gisteravond al twijfelden wat te doen. Op de planning stond het restantje van etappe 2 vanaf het veer in Rozenburg naar Brielle en dan door met etappe 3 naar onze B&B in Oostvoorne, een dikke 20 kilometer. Maar ja, willen we het risico lopen om weg te waaien of weg te spoelen? Of zal het allemaal wel meevallen?

De twijfel beïnvloedde ons avondje overigens niet. Languit op de bank hangend, een drankje in handen, de laptop voor ons met Wie is de mol (René zijn mol blijkt gewoon kandidaat, een erg leuke! Mijn mol zit nog ondergronds), terwijl de regen op het dak sloeg. Van diezelfde regen hebben we vannacht ook weinig gemerkt. We sliepen prinsheerlijk!

B&kB Hoogtij'd

Vanochtend was de twijfel er weer. Voorzichtig werden plannen geopperd om in de middag nog wat kilometers te maken. Tot we tijdens het ontbijt, wat is het toch fijn als dat voor je wordt bereid, een blik op Buienradar wierpen. Nou ja, zeg…het valt eigenlijk allemaal best mee. Okay, vanochtend regent het nog flink, maar vanaf een uur of 12 is het nog maar 3 of 4% kans op een bui op je hoofd, waar dan ook nog maar eens weinig water uit lijkt te vallen. Dus…wij gaan op pad!

Meteen de schoenen veteren en de rugzak op hijsen heeft weinig zin, omdat de bus pas over drie kwartier, om 10.37 uur vertrekt. De halte ligt zo’n beetje voor de deur van de B&B. Bus 403 brengt ons naar halte busstation Rugge te Brielle. Hiervandaan rijdt bus 105 in vijftien minuten naar Rozenburg. Halte Grote Stern ligt het dichtst bij het veer. Het regent als we uitstappen, maar we weten dat dat van korte duur zal zijn. Of beter, dat denken we dan nog…

Goed ingepakt in regenkleding starten we om even voor half 12 de route. Aan de overkant van de Nieuwe Waterweg ligt Maassluis er mistroostiger bij dan gisteren. Wel vrolijk worden we van de eerste kilometer die ons over een kabouterpad voert. Overal staan kitscherige beeldjes van kaboutertjes en andere bosbewoners. Het heeft wel wat, ook al is het niet echt ons kopje thee. Langs de buitenrand van Rozenburg lopen we naar het Calandkanaal. Vanaf rechts voelen we hoe krachtig de wind is als we in open gebied lopen. Echt sfeervolle plaatjes zijn hier niet te schieten. Grote petroleumsilo’s bepalen hier het uitzicht. Maar ach, het heeft wel iets. Het hoort erbij in dit gebied.

De Calandbrug biedt een uitdaging. Zodra we de trap hebben beklommen om op de blauwe hefbrug te komen, worden we er direct zo’n beetje weer vanaf geblazen. Poeh zeg, dit is echt een pittig windje. Ver voorover gebogen komen we aan de overkant van het water. Hiermee is het nog niet voorbij. Nog twee bruggen moeten worden bedwongen. Die over het Hartelkanaal en het Oosterlandse Rak. Met het oversteken van die laatste zijn we op Voorne-Putten beland. Nog maar een kilometer of vijf tot Brielle. Verdwalen zullen we nu niet, want het is rechttoe, rechtaan, langs het Oosterlandse Rak naar Brielle.

Calandbrug

Brielle binnenlopend treden we in de voetstappen van Jan Klaassen. Ook wij kunnen nu zeggen dat we van Den Helder tot Den Briel wandelden. Dat hij geen held was, betwist ik overigens. Wij hebben er flink de tijd voor genomen om het stuk af te leggen en dat ook nog zonder trompet. Met een flink “hangry”-gevoel, waarmee ik te kampen heb, lopen we via een van de poorten de vesting binnen. De mogelijkheid om een bus terug te nemen ligt op de loer. Het regent nog steeds. Inmiddels ben ik redelijk doorweekt. Dat Buienradar is echt prutswerk. De wind zorgt ervoor dat mijn haren constant voor mijn gezicht waaien. In Brielle lijkt geen enkele tent open voor een warm bakkie koffie. Kortom, misere alom. Tot ik een zelf meegebracht broodje naar binnen werk. Opeens zien de straatjes, er zelfs in dit weer, toch wel interessant uit. Een Buff zorgt ervoor dat mijn haar niet langer in mijn ogen waait. Die bus skippen we, wij lopen door. Maar…Buienradar zit echt volledig mis.

leuke optrekjes in Brielle

toegangspoort tot Brielle

een van de bastions

Even buiten Brielle worden we een grasdijk op geleid. Het fietspad ernaast lijkt een fijner alternatief, maar komen beide paden weer samen? Wij zijn de route gehoorzaam en lopen de dijk op en de modder in. Hellend naar links ploeteren we voort. Dit is echt gewoon gekkenwerk! Waarom doen we dit? Tot we op het lumineuze idee komen om onderaan de dijk uit de wind te gaan lopen. Weliswaar op een minder begaanbaar pad, maar de luwte vergoedt veel. Je kunt je voorstellen hoe we hebben gekeken, toen een kilometer verderop onze route gewoon weer op het fietspad uitkwam.

Niet alleen wij hebben het behoorlijk te verduren van de beukende wind. De bomen die hier staan of in geval van sommige stonden, kreunen en kraken. Het lijkt ons niet verstandig om hier vlak langs te lopen. Als het enigszins mogelijk is houden wij dan ook afstand. Even krijgen we een déja vu naar vanochtend als we ons opnieuw op een kabouterpad blijken te bevinden. Het lijkt of alle kitsch van het eiland is verzameld om hier langs het pad te plaatsen.

Dat het hier op andere moment heerlijk is om te vertoeven, bewijzen de vele vakantieparken die we tijdens onze laatste kilometers zien. Nu ogenschijnlijk verlaten, maar zomers waarschijnlijk bruisend. Kruiningergors aan het Brielse Meer lijkt uit alleen maar vakantieverblijven te bestaan.

Bij het Wapen van Marion laten we de route wat hij is voor vandaag. Het houtkacheltje in de B&B roept ons. Even voor 4 uur kunnen we ons ontdoen van de natte jassen. Ruim 22 kilometer hebben we door wind en regen gebikkeld. De portjes smaken er extra lekker om.