Westerborkpad van station Amersfoort CS naar station Amersfoort Vathorst

 26 februari 2022

 

start: auto geparkeerd op de Broodheuvel bij Station Vathorst (bedoeling was P+R Coulissen, maar dat was een bouwterrein) met trein in 7 minuten naar station Amersfoort CS

etappe: 9 en een deel van 10

kilometers: 18

weer: droog, zonnetje, in de ochtend fris, 's middags een graad of 8

Je zou zeggen dat we geen mooiere dag hebben kunnen kiezen dan vandaag om weer op pad te gaan. De bestemming, het Westerborkpad en de huidige situatie, de oorlog in Oekraïne, maken echter dat het zowel Petra als mij een dubbel gevoel geeft. Bovendien herbergt juist deze etappe kamp Amersfoort. 

Eerst genieten we nog even van het prachtige weer. Door gezellige straatjes met luxe huizen die  mooi afsteken tegen de staalblauwe lucht, wandelen we naar de rand van de Keistad. De bebouwing laten we achter ons als de route het bos in leidt. Dit is bos Klein Zwitserland. Aan onze ademhaling is te merken dat het hier flink omhoog gaat. Logisch ook, want we zijn in een deel van de Utrechtse Heuvelrug, op de Amersfoortse Berg. 

Aan de andere kant van de N221 bevinden we ons aan de poort van Kamp Amersfoort. Het is stil in het gebied. We zijn de enigen. Het vrolijke geluid van vogels klinkt misplaatst. 47000 Mensen hebben hier vanaf 1941 gevangen gezeten, een mensonterende behandeling ondergaand. Constant het gevaar van een dreigende executie, altijd honger, dwangarbeid en mishandeling. Een groot aantal van hen is doorgevoerd naar vernietigingskampen. Een houten trap laat ons neerdalen in de schietbaan. Hier staat de Stenen Man, een beeld als herinnering aan de slachtoffers van Kamp Amersfoort. Het stelt een man voor staande voor het vuurpeleton. Een van zijn vuisten is gebald als teken van onmacht en ongebroken wil. Het staat op een sokkel met vijf punten. Op elk een vredesduif als representatie van de vijf oorlogsjaren. Het was de plek van een massagraf met 49 slachtoffers. 

Wij lopen weg van het beeld en de fusilladeplaats door de 350 meter lange, door gevangenen uitgegraven geul. We zijn stil. De gebeurtenissen van weleer drukken. Aan het eind van de geul staat een wachttoren, een authentiek overblijfsel. Kansloos was je hier als gevangene. Achter het vrij nieuwe museumgebouw ligt een brak terrein waarvan wij vermoeden dat het de plaats van de barakken van de gevangenen is geweest. 

Bedrukt vervolgen we onze weg. Af en toe komen we een informatiebord tegen met verhalen van wat zich hier heeft afgespeeld. Op de hoek van het gebied staat een prachtige villa, huis te Kalckweg. Alleen het infopaneel geeft aan wat voor horrors zich hier hebben afgespeeld. Dat de kelder is volgestort met beton om alle gruwelijkheden voor eens en altijd te bedekken zegt genoeg. 

Op de nabij gelegen begraafplaats Rusthof zijn enkele slachtoffers van Kamp Amersfoort herbegraven. Ook is hier het Sovjet Ereveld waar 865 slachtoffers uit de voormalige Sovjet Unie hun laatste rustplaats hebben gevonden. 

We schudden de donkere gedachten uit ons hoofd. De omgeving biedt afleiding, bos en zandverstuiving. Op een bankje eten we ons van huis meegebrachte lunch. De perfecte plek om even bij te praten. 

Via een steil viaduct steken we de A28 over. De naam van het bos waarin we zijn beland, laat ons even denken dat we in een film van Lord of the Rings zijn beland, Nimmerdor. Veel dor hout zien we overigens ook inderdaad niet. Langzaam komen we weer in de bebouwing van de stad. De lange Leusderweg voert ons het centrum in. Het is maar goed dat we onze koffie al voor die tijd scoren bij HANA hotcakes. Het is duidelijk dat het gedaan is met alle coronamaatregelen. Het is beredruk. Gelukkig worden we door wat achterafstraatjes geleid. Wat is Amersfoort tof, zeg! De singels, de smalle straatjes met karakteristieke oude gebouwen. Zeker waard om nog eens terug te komen om alles eens rustiger te bekijken en wellicht wat te shoppen. Ook nu loop ik niet met lege handen door. Bij De Nootzaak scoor ik een lp van Depeche Mode. Leuk als cadeautje voor het thuisfront. 

Door De Koppelpoort verlaten we het centrum. En eigenlijk ook direct het leuke deel van deze etappe. Vanaf nu is het vooral doorstappen om kilometers te maken, om het pad aan elkaar te stappen. Langs het spoor lopen we eerst naar station Schothorst en vervolgens naar Vathorst. Met dit laatste stuk komt ons dagtotaal op 18 kilometer. Het was een zonnige dag met af en toe donkere gedachten. 

• op naar de volgende wandeling op het Westerborkpad, van Amersfoort Vathorst naar Putten
• terug naar de vorige wandeling op het Westerborkpad, van Hilversum Sportpark naar Amersfoort
• overzicht van onze Westerborkpadwandelingen
• onze andere wandelpaden