26 mei 2022
 |
| blik op Gorinchem |
Start: auto parkeren we bij het Veer Brakel/Herwijnen aan de Brakel zijde. Met de pont naar de overzijde. Hiervandaan bus 47 naar Gorinchem en de trein naar Boven Hardinxveld. Rijtijd: 1,5 uur/OV tijd 45 minuten
Etappe: 8 volledig tot Wilhelminasluizen (17,5 km) + deel van 9 tot Veer Brakel
Kilometers: totaal 24 weggestapt
Overnachten bij B&B Water en Brood
Onze verwachtingen met betrekking tot de ons resterende etappes van het Pelgrimspad zijn hooggespannen. Vanaf Amsterdam hebben we eigenlijk nog geen niet-leuke etappe gehad. Ja, natuurlijk zaten er heel af en toe wat saaie stukken tussen, maar over het algemeen is dit pad echt een aanrader wat ons betreft. In ieder geval tot Boven Hardinxveld, want daar eindigde ons vorig wandelweekend. Of het volgende stuk ook zo aanbevelenswaardig is, ervaren we vandaag...
Het genieten begint al voor we de GPS'en hebben gestart. Een veer dat ons naar de overkant vaart vinden we altijd een extraatje. En vandaag begint onze OV reis met zo'n overtochtje. Over de Waal om precies te zijn. De zon schittert op het water. De wind is nog fris. Net als onze voeten. We hebben er zin in. Bij Herwijnen staan schitterende beelden op de dijk, "Waar is het water" bestaat uit drie beelden van mannen die door een venster naar het water kijken. Wij zijn onder de indruk. De OV reis, bus en trein, neemt 45 minuten in beslag. Even voor half twaalf staan we op het station van Boven Hardinxveld.
De eerste paar honderd meter is al bekend terrein. Vorige keer parkeerden we de auto namelijk in het dorp. Nu lopen we door. Via de Tiendweg, die zijn naam eer aandoet, verlaten we het plaatsje. Op het plattelandsweggetje maken we een stop om ons in te smeren met zonnebrandcreme. De wind gaf even het idee dat het niet nodig zou zijn, maar het zonnetje is wel degelijk aanwezig. In natuurpark De Avelingen laten we de bebouwing achter ons. Zachte graspaden leiden ons naar het water van de Boven-Merwede. Wij lopen in Zuid-Holland aan de overkant ligt Gelderland.
De buitenwijken van Gorinchem zijn, zoals de meeste, niet de gezelligste. De routemakers hebben daar een mooie truc op gevonden. Over graskades bewoond door schapen worden wij naar het vestingplaatsje geleid. De schapen hier zijn overigens niet van het angstige soort. Meestal gaan de wollige beestjes voor ons op de loop, in dit jaargetijde gevolgd door hun luid mekkerende kroost. Maar niet de schapen van Gorinchem, nee, nieuwsgierig worden we besnuffeld. Een enkeling laat zich zelfs achter de oren krabben. Okay, er zijn er ook wat die op de loop gaan, maar toch... De ganzen zijn overigens wel net als altijd bangeriken. Zodra we in de buurt komen waggelen ze gakkend richting water.
Gorinchem kennen we van eerdere bezoeken. Het, trouwens erg leuke, centrum laten we nu dan ook links liggen. Even denken we nog tijd te hebben om te lunchen, maar aan de menige wachtenden te zien blijkt het veer naar Woudrichem vertraging te hebben. Mooi, wij wachten even mee. Lunchen doen we wel aan de overkant. Eerst is het nog even genieten geblazen van het boottochtje. Woudrichem is ons ook al bekend, maar van zo'n charmant plaatsje krijg je nooit genoeg...uh...of wel. Eenmaal door de poort snappen we de drukte op de boot. Het is jaarmarkt. Je kunt over de koppen lopen. Normaal heel gezellig, maar niet als je naar een vrij terrasplekje speurt. Bovendien is er een soort van visbakwedstrijd gaande en dat ruikt niet echt heel lekker. Vinden wij dan. De drukte, de geur...wij hebben er al snel genoeg van en worstelen ons Woudrichem uit.
Op de dijk richting de Wilhelminasluis wordt ons humeur er niet beter op. Deze weg kennen we nog van het Waterliniepad. Toen liepen we de andere kant op. De route blijkt echter nog steeds voetgangeronvriendelijk. De ruim vier meter brede weg moeten we delen met in beide richtingen rijdende fietsers (in alle snelheden...), motoren en auto's. Regelmatig moeten we flink in de ankers. Een alternatief is er niet. Het water links beperkt de mogelijkheden. Met de ogen strak op de weg voor ons gericht om de overige weggebruikers in de gaten te houden, kunnen we nauwelijks een blik werpen op het aan de overkant gelegen Slot Loevestein. Na ruim een kilometer biedt een fietspad veiligheid.
Het schudden van de Wilhelminasluis gebruiken we als pauzemomentje. Een verderop gelegen monument maakt duidelijk dat deze sluis heeft gezorgd voor de scheiding tussen Maas en Waal. Wij blijven de laatste trouw op deze route. Via opnieuw bekende paadjes door het Waterliniepad komen we terecht op de Waarddijk die bij Brakel over gaat in de Waaldijk. Dat is onze bestemming voor vandaag.
Eerst nog even de auto oppikken van de parkeerplaats bij het veer en dan op naar de B&B. Altijd even een spannend moment. Maar...het is weer gelukt! We hebben een topplek gevonden bij Water en Brood. Na een hartelijk welkom, met name van een speelse viervoeter, is het heerlijk bijkomen in een huisje van alle gemakken voorzien in een prachtige tuin. Het plannen voor morgen is al achter de rug...Heusden wordt ons einddoel. O ja...en het Pelgrimspad vinden wij nog steeds een dikke aanrader...misschien alleen niet tijdens de jaarmarkt In Woudrichem.
 |
| Water en Brood |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten