zaterdag 18 juni 2022

GR5 - van Bergen op Zoom naar Kalmthout station Kijkuit

 18 juni 2022


start: autorit van ruim 2 uur naar Kalmthout. Geparkeerd bij station Kijkuit. OV rit van een uur. Trein naar Roosendaal, daarvandaan naar Bergen op Zoom
etappe: van Bergen op Zoom naar Kalmthout
kilometers 28,6

Tot vandaag was Kalmthout alleen een naam op een verkeersbord tijdens een autorit op weg naar een zuidelijke bestemming. Vanochtend was het voor ons juist DE bestemming. Hier eindigt namelijk de eerste etappe niet volledig op Nederlandse bodem van de GR5 . Vandaar dat wij al vroeg in de auto stappen om de rit naar onze zuiderburen te maken. Het is een beetje stressen. We gaan namelijk net ietsie te laat van huis. De GPS geeft aan dat het een rit van ruim 2 uur zal zijn. Bij vertrek hebben we een minuut of 10 speling. Die zijn geslonken tot 7 als we bij station Kijkuit in Kalmthout aankomen. Maar ja, eerst moeten we nog een parkeerplek zien te vinden. Dat is nogal een gedoe. Op goed geluk parkeren we hem langs de kant van de straat. Nu maar hopen dat dit mag. Nergens zien we borden te staan die dit verbieden, maar het voelt een beetje raar. Nou, geen tijd om erover na te denken. We moeten in sprint naar het perron. Het verkeerde nog in eerste instantie...waarom staan hier geen bestemmingsborden? De spoorbomen zijn al naar beneden. De trein naar Roosendaal komt langzaam aantoeven. Aan de andere kant! Heel burgerlijk ongehoorzaam bukken we onder de spoorbomen door zodra de trein voorbij is en rennen over het perron naar de trein. Gehaald. 

In Roosendaal hebben we juist mazzel. Vrijwel alle treinen zijn geannuleerd in verband met een wisselstoring, maar Bergen op Zoom is bereikbaar. Daar stappen we om 11.16 uur uit. We kunnen van start. Hoewel, eerste de gebruikelijke handelingen, veters strikken, smeren met zonnebrandcreme en, uiteraard, de startselfie. 

Het mooie van Bergen op Zoom, de markiezenstad, hebben we tijdens de vorige etappe al mogen bewonderen. Nu zijn het vooral woonwijken, niet allemaal even gezellig. Het eerste groen van deze etappe zien we in het parkje rond Vijver Zuid. Kort hierna, zodra we de A4 zijn onderdoor gestoken is het een en al bos dat de klok slaat. Sowieso fijn om in zo'n omgeving te wandelen natuurlijk, maar vandaag nog eens extra, omdat we nu in de schaduw stappen. Het zonnetje doet namelijk al flink haar best. 

Tijdens de vorige etappe kwamen we al een wandelboom tegen waarop de GR5 werd genoemd, maar hier op de Balsedreef staat wel een erg fraai exemplaar. Het is wel even slikken. Nice is nog 2172 kilometer wandelen. Bij het naastgelegen Bozslust ploffen we neer op het terras. Een aantal jaren geleden overnachtten we hier in de toen nog StayOkay. Het heeft een mooie make-over gekregen. Wij genieten van een glas ijsthee, want met deze temperatuur kun je niet genoeg drinken en een gedeelde appelpunt en tosti. 




Zanderige bospaden, gelukkig nog steeds in de schaduw van bomen, brengen ons naar Wouwse Plantage. Lopend over een prachtige bomenlaan hebben we een doorkijkje naar het witte kasteeltje. Het is geen foto waard, want het moois wordt door steigers aan het oog onttrokken. 

Ongeveer bij kilometer 12 is het zover, een bijzonder moment in ons GR5-avontuur. We laten Nederland achter ons. Tenminste voor de eerste keer. Uiteraard maken we een foto van de grenspaal, nummer 243, en vervolgen onze weg in België. Het landschap lijkt direct anders te voelen. Zandweggetjes zijn onze ondergrond. De zon brandt nu wel erg fanatiek. Voor ons ligt het dorpje Essen. Wij laten het letterlijk links liggen. Wel bezoeken we nog even het kapelletje, Onze Lieve Vrouw van Altijd Durende Bijstand. 




De weggetjes maken plaats voor single tracks. Aan een andere grenspaal merken we dat we weer in Nederland zijn beland. De route voert ons langs velden vol gewassen, pas aangeplante biet, aardappels al in bloei en uiteraard maïs. Even verderop velden vol uien en broccoli. Schaduw van bomen ligt al een tijdje achter ons. Het maakt dat we wel erg toe zijn aan een koud drankje. Het water in onze Doppers is al niet eens lauw meer, maar gewoon warm. In de buurt van Huijbergen leidt de route ons scherp naar links. Wij gaan rechtsaf het plaatsje in. Op een hoek lonkt een terras in de schaduw. Even later staan er twee koude Radlers voor ons neus. Poeh, dat is fijn bijkomen. Nu kunnen we er weer even tegenaan. En dat is nodig ook, want we moeten nog een dikke 10 kilometer stappen. 

Dat blijken er zelfs meer te worden, want in het grenspark Kalmthoutse heide moeten wij afwijken van de reguliere route. Het is namelijk nog broedseizoen en dat betekent dat de variant op ons wacht. Geen idee uiteraard wat we nu missen aan de gewone route, maar achteraf gezien blijkt dit alternatieve traject voor vandaag een prima keuze. We wandelen voornamelijk over schaduwrijke bospaden. Geen overbodige luxe met dit weer. De extra 300 meter die we nu meer lopen is snel vergeten. Bovendien zien we nu de zuilen waarnaar wordt verwezen op de aanduidingen van een van de vele route door dit gebied. 



De laatste kilometers zijn zwaar. We hebben het een beetje gehad. Het mulle zand vertraagt onze tred. Bovendien is het alleen maar warmer geworden. We stiefelen door het mooie gebied. Bij restaurant de Heihoeve komen we weer in de bewoonde wereld. Even snel een foto van een houten beeld van Suske en Wiske en dan door. Op naar station Kijkuit, waar onze GPS'en piepen na een ruime 28 kilometer. 

De auto staat er nog. Ongeschonden. En er wappert geen papiertje voor de voorruit. Snel instappen en de airco aan. Het blijkt dat de B&B een stuk verder ligt dan verwacht. Gelukkig maar dat we met de auto zijn. Zo maar eens kijken hoe de dag van morgen eruit zal zien. Dan is Brecht ons wandeldoel. 



Geen opmerkingen:

Een reactie posten