Gr5 van Zichem naar Diest

 15 oktober 2022

start: met auto naar Kiewit, 2.45 uur rijden. Parkeren bij station. Trein via Hasselt naar Zichem

Etappe: 15,1km

Gestapt: 18,4km omweg naar Scherpenheuvel en uitloop naar B&B

Overnachting: B&B Cleynaertskamer Diest

Horeca: startbakkie bij Railz in Zichem, etappedrankje bij The Garage in Diest

De afstand om vanaf huis bij het eindpunt, waar we de auto parkeren, te geraken wordt steeds groter. Vandaar dat we op deze reisdag een korter traject hebben gepland. We hoeven slechts zo'n 16 kilometer te stappen tot Diest. Mooie bijkomstigheid is dat we dan niet te lang in de voorspelde nattigheid hoeven rond te banjeren. 

De autorit verloopt soepeltjes, geen enkel oponthoud op weg naar het treinstation in Kiewit.  Ter plekke is het nog wel even speuren naar een mooie parkeerplek. Dat lukt onder het viaduct. Er is toch altijd een beetje twijfel of het veilig genoeg is om de auto 3 dagen te laten staan... 52 Minuten na het instappen in Kiewit, stappen we uit op station Zichem. Van de vorige keer weten we dat hier een heel hip koffietentje zit, uhm, zat, zo blijkt. Op de deur verklaart een aankondiging dat de zaak geen vergunning werd gegund en dat er derhalve tot sluiting moest worden overgegaan.  Grrr, en nu? Nou, lang hoeven we niet te treuren, na de startselfie zien we aan de overkant een gezellig aandoend tentje. Railz blijkt dat ook inderdaad te zijn. Het is een soort kroegie waar buurtbewoners samenkomen voor een koppie koffie of een biertje. Wij gaan voor eerstgenoemde.  Dit startbakkie wordt vergezeld door een speculaas-peren-cheesecake. 

Op naar Diest. In eerste instantie gehuld in een shirt met daaroverheen een regenjasje. Regen dreigt. De start loopt over een traject van een voormalig boemeltje. Bielzen herinneren aan de route. In de verte torent de kerkspits van Zichem boven mooi gekleurde bomen uit. Dichterbij een andere toren, de Maagdentoren. Een informatiebord vertelt de geschiedenis. Wij hebben het al enigszins uit het routeboekje meegekregen en stiefelen snel verder. Langs huizen in de inmiddels bekende Belgische bouwstijl, een allegaartje meestal. Over een smal grindpad mogen we onze klimspieren, die in ruste waren sinds de vakantie, weer even aanspreken. Het resulteert in een prachtig, weids uitzicht. Het vlakke land lijkt voorgoed achtergelaten op de GR5. Wij klagen niet. 

Voor ons wordt in de verte de ronde koepel van de basiliek in Scherpenheuvel zichtbaar.  De route gaat hier niet langs. Wij wel. Het ongeveer bekendste bedevaartsoord van België kunnen wij niet zomaar voorbij lopen, toch? Het is absoluut de moeite waard. Het dak van het ronde gebouw is bezaaid met goudkleurige sterren. Binnen is het prachtig! Een smalle gang voert om de binnenste ruimte met het spreekgestoelte, door kleine gebedsruimten met overal het Onze vader uitgeschreven aan de muur hangend. Het is geen enorm grote kerk, maar wel erg indrukwekkend. Aangrenzend zijn wat ruimtes waar offerkaarsen kunnen worden aangestoken. Ook wij branden een kaarsje, voor de Koningin van de vrede. Hard nodig. Het omliggende plein doet gezellig en uiteraard onvermijdelijk ook wat toeristisch, aan. Nog lang zien we toren van de basiliek boven alles uitpiepen als we onze weg weer vervolgend af en toe een blik over onze schouder werpen. 

Al verschillende keren hebben we een soort jassendans gedaan, regenjas aan, oh, weer droog, dus hup weer in de tas. Tot het weer begint te miezeren en alles weer van vooraf aan kan worden herhaald. Slechts een keer krijgen we een wat heftigere bui op ons hoofd, maar eigenlijk mogen we echt niet klagen. 

Richting Diest wordt het landschap steeds glooiender. Op en neer gaan we. Een paard bij een stoeterij die we passeren, probeert ons de schrik op het lijf te jagen door hard aan te komen galopperen vanaf een verre uithoek van de weide. Eenmaal bij ons gaat het hard in de remmen om vervolgens een flinke hoop mest te produceren Ons weidse uitzicht verdwijnt als we de krochten van een holle weg binnenlopen. Wat is dit toch altijd bijzonder. Opeens bestaat de omgeving alleen nog uit twee hoge, aarden wallen met bomen. 

De tegenstelling bij het uitlopen kan bijna niet groter. We zijn in Diest, in een soort winkelgebied met megastores, supermarkten en fastfoodketens. Het stadje zelf wordt nog even niet bezocht. Weggedoken onder een plu of diep in een capuchon, maken we nog een extra lus door het buitengebied. Schoppend door nat gras lopen we door weides. Regenvlagen onttrekken de omgeving aan ons zicht. 

Dan zijn we opnieuw in de plaats van bestemming,  Diest. Door wat woonwijken, niet alle even inspirerend, komen we op de wallen rond het centrum. De Lindemolen is zeker een foto waard. Over smalle paadjes, hoog boven het stadsverkeer links van ons en rechts een herfstig park, bereiken we de Saspoort. Hier verlaten we voor nu de GR5.

De wandelboom voor de poort wijst de weg naar Nice. Wij gaan tegengesteld, het centrum in. The Garage is een leuke plek voor een etappedrankje. De naam doet wellicht vermoeden dat het om een moderne, Amerikaans aandoende tent gaat, maar het blijkt een soort Belgische bruine kroeg. Een prima plek voor een Karmaliet Triple en een La Chouffe koffie dus. 

B&B de Cleynaerskamer ligt een dikke kilometer verder. Hier worden we hartelijk ontvangen in het huis met de blauwe luiken. Even chillen we voor we er weer op uit gaan voor een hapje eten. Dat wordt Italiaans. 

Zo vast even de dag van morgen doornemen,  hopelijk weer net zo'n mooi stukje GR5...met misschien ietsiepietsie minder nattigheid.  

• Op naar de volgende etappe, van Diest naar Viversel
• Terug naar de vorige etappe, van Oevelt naar Zichem 
• Overzicht van onze andere GR5 etappes
• Onze andere wandelpaden