27 mei 2023
start: met bus naar station Hoorn, trein naar station Zaandam Kogerveld en bus 391 naar halte Schipbeek. In totaal 1 uur en 3 minuten
etappe: van Zaanstad naar Broek in Waterland
kaarten: 9 (nog klein stukje), 10, 11, 12 en 13
kilometers volgens gids:28,4 (maar dat is de officiële route, ik liep de alternatieve ivm broedseizoen)
kilometers gestapt:29
kilometers op dit pad:91
En dan is er zomaar opeens een lege plek in de agenda. René is op stap, dus samen wandelen zit er vandaag niet in. Nou, het is te mooi weer om thuis te blijven, vandaar dat ik maar in mijn uppie op pad ga. Gelukkig heb ik een solo-wandelprojectje, daarom hoef ik niet te bedenken wat dan te doen. Op 4 mei verliet ik het Trekvogelpad bij halte Schipbeek in 't Kalf in Zaandam. Even puzzelen in de wandelgids zorgt voor het plan om vandaag door te stappen naar Broek in Waterland. Op deze manier kan ik het volgende deel ook goed aanvliegen met het OV.
De bus naar het startpunt is vol. Veel toeristen bezoeken vandaag de Zaanse Schans. Een halte eerder stap ik uit. Voor de startselfie zoek ik even wat bebossing om de foto nog enigszins sfeer te geven. Vanuit alle andere oogpunten zijn namelijk alleen maar de rommelige resultaten van wegwerkzaamheden in deze wijk te zien. Het is maar een kort stukje lopen over stelplaten voor ik het groen rondom de Jagersplas inloop. Hoewel nog vroeg is het al best warm. Mijn jasje heb ik direct uitgedaan en ik twijfel of ik mijn lange broek al zal verwisselen voor de korte. Op wat hardlopers en hondenuitlaters na is het erg rustig.
Dat verandert als de A7 wordt genaderd. Auto's schieten boven me en een trein naast me voorbij. Bij het viaduct onder de snelweg door is het even zoeken. Mijn GPS geeft aan dat de route aan de andere kant van het water loopt, terwijl ik nu juist in precies de tegenovergestelde richting loop. De beschrijving in het boekje biedt uitkomst. Er moeten even wat extra meters worden gemaakt om via het fietspad aan de overkant van het water te geraken.
Een fietspad loopt kaarsrecht door het Oostzanerveld. Bloemen kleuren de bermen aan beide zijden. Het witte fluitenkruid torent overal bovenuit. Lager vechten paarse klavers en knoopkruid in bijna dezelfde kleur met het geel van boter- en paardenbloemen om de overhand. Madeliefjes bedekken de bodem. Zuring zorgt voor het rood. Maar wat mij betreft kan niets op tegen het knalrode van de klaprozen. Dat zijn toch wel mijn favorieten. Rechts van me laat de felle zon auto's op de A8 als strassteentjes schitteren.
En dan is daar Het Twiske. Tenminste, voor ik het recreatiegebied binnenloop, sla ik rechtsaf naar de 50 meter verderop gelegen theetuin die al aangekondigd stond op het fietspad. Ik blijk de eerste gast van de dag. De eigenaresse komt even bij me zitten en voorziet me van wat tips van zaken die ik niet mag missen op de route.
Het Twiske is me niet onbekend. Als tiener woonde ik hier in de buurt. Zomers was dit de beste plek om lekker af te koelen. Veel van het gebied zag ik niet. Doel was het recreatiestrandje en voor de rest had ik geen oog. Tegenwoordig komen we hier ook weleens om mee te doen aan een van de Twiskemolenlopen, een hardlooprondje georganiseerd door AV Waterland. Natuurlijk zie ik dan dat het hier mooi is, maar ik ben vooral bezig om het allemaal zo snel mogelijk achter me te laten. Dat is nu anders. Dit is echt gewoon volop genieten. Over onverharde paden, die extra zacht voelen door de vele ganzenpoep..., meandert de route langs de Stooterplas. Borden waarschuwen voor loslopende runderen. 25 Meter afstand houden is het devies. Het duurt even voor ik de witte koeien, zonder de enorme hoorns overigens, zie. De meeste staan ver van het pad verwijderd. Echter een grazende dame staat zo'n beetje op het pad. Zij baart me niet echt zorgen. Wel het tegenover haar staande, behoorlijk gespierde, mannetje. Uhm...passeren lukt niet op de vereiste afstand, maar hij is totaal in beslag genomen door zijn eten. Dat zal geen probleem zijn, toch...en dat klopt inderdaad.
Rond het water, over dan weer smalle, overgroeide paadjes, dan weer over bredere grindpaden, vliegen de kilometers onder mijn schoenen door. Regelmatig wordt het water via een brug overgestoken. Extra leuk vind ik het vlonderpad dat min of meer door het water voert. Vanaf de overkant van de plas vanuit een enorme tent klinken muziektonen. Het zijn de beginklanken van Lentekabinet, een festival dat deze Pinksterdagen wordt gehouden.
De Twiskemolen en daarmee de uitgang van Het Twiske, komt in zicht. Een steiger aan het water voor de molen is de perfecte stop om even wat te eten. In de verte zijn de reclameborden op de A8 zichtbaar. Bijzonder om zo buiten in de natuur en toch zo dichtbij de buzz van een grote stad te zijn.
De natuur zit er trouwens even op. Ik stap Landsmeer in. Dwars door dit dorp leidt de route naar het volgende polderlandschap. Recht voor me zie ik de blokkentorens van Amsterdam Noord verschijnen. Enorme bouwkranen doen een belofte voor meer van dezelfde bouwsels. ik loop nog fijn door groen met aan beide kanten nog steeds kleurrijke bermen en slootjes bevolkt door verschillende watervogels. Een haas schrikt al overstekend net zo van mij als ik van hem. Rechts naast me haasten mensen zich voort over de ring van Amsterdam. Regelmatig rijd ik hier zelf. Voortaan hebben de landweggetjes verbonden met bruggetjes die je vanaf deze A10 ziet geen geheimen meer voor me.
Het is even lekker doorstappen over de rustige paadjes richting Het Schouw. De huizen waaraan ik parallel loop aan mijn linkerhand, blijken nog steeds bij Landsmeer te horen. Een propeller herdenkt de gevallenen van een in 1941 neergestort vliegtuig. Het is voor mij altijd een moment voor overpeinzing. In Het Schouw zet een veer me over het Noord Hollandsch Kanaal voor het luttele bedrag van 0,25 euro.
Langzaam komt nu mijn finish in zicht. Zelfs sneller dan verwacht, want, omdat het broedseizoen is, mag ik de oorspronkelijke route niet volgen. In plaats daarvan loop ik een rechtere, dus kortere weg naar Broek in Waterland. Jammer? Nee, niet echt. Natuurlijk heb ik geen idee hoe de route geweest zou zijn, maar het kaartje leert dat het door een natuurgebied loopt. Mooi, maar dat heb ik vandaag al gezien. Nieuw zijn de woonboten in de Broekervaart waar ik nu langs loop. Prachtige huizen op het water die slechts bereikbaar zijn via een eigen pontje.
Een kerktorentje kondigt Broek in Waterland aan. Stenen huizen maken plaats voor pastelkleurige houten. Heel pittoresk! Deze alternatieve route doet het plaatsje zelf niet aan. Nou, dat laat ik me natuurlijk niet ontnemen. Vaak wordt dit dorp genoemd als een van de mooiste van Nederland. Zodra ik het binnenloop is me duidelijk waarom. Wat een heerlijke sfeer! Het Havenrak is het middelpunt van al dit moois. De huizen aan het water lijken zo uit een woontijdschrift te komen. Wat een pracht! Al lopend ontdek ik dat dit slechts een paar straatjes betreft. De overige straten in deze plaats bestaan uit "gewone" huizen.
Na mijn rondje dorp houd ik het met net geen 30 kilometer op de teller voor gezien. Bus 314 brengt me rechtstreeks terug naar Hoorn. Dat Trekvogelpad valt niet tegen tot nu...:)
- op naar onze volgende Trekvogelpadwandeling, van Broek in Waterland naar Diemen
- terug naar onze vorige Trekvogelpadwandeling, van De Rijp naar Zaandam
- overzicht van onze Trekvogelpadwandelingen
- onze andere wandelpaden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten