dinsdag 9 april 2024

Trekvogelpad van Bennekom naar Otterlo

7 april 2024



start: vanaf VodF adres in Bennekom naar Otterlo, parkeren in woonwijk vlakbij bushalte Rotonde, bus 108 naar station Ede-Wageningen, bus 303 naar halte Haldebrink in Bennekom
etappes: 14 af, 15 volledig, 16 begin
kilometers gestapt: 24,3

Wat een luxe is het toch als er een ontbijtje voor je wordt gebracht. Helemaal op een fijne plek als deze! Extra leuk is de hartjeskiwi die we bij het ontbijt krijgen. Alsof het zo had moeten zijn. Vandaag is namelijk onze trouwdag. Die brengen we door zoals wij dat het liefst doen, op de wandelpaden. 


Het is een minuut of twintig rijden naar Otterlo. Redelijk in de buurt van bushalte Rotonde parkeren we de auto in een woonwijk. Opnieuw is het geen lange rit met het OV om van finish- naar startplek te geraken. Ruim een half uur nadat we in Otterlo zijn opgestapt, verlaten we de bus in Bennekom. Met twee ezeltjes op de achtergrond schieten we de startselfie. De eerste kilometers voeren ons langs de rand van Bennekom. Smalle weggetjes met sfeervolle boerderijen volgen. Aan de andere kant van de A12 is daar, na eerst nog wat sportvelden te zijn gepasseerd, weer het bos. Het landgoed horende bij Kasteel Hoekelum voelt als een prachtig bospark. Brede boslanen, af en toe een beekje, zorgen ervoor dat wij op deze mooie zondag, want ook vandaag is het zonnetje weer aanwezig, niet de enige bezoekers zijn. 




Opnieuw steken we de A12 over. Naast ons ligt onzichtbaar het spoor. Af en toe horen we een trein voorbij razen. Rechts van ons een enorm open veld. Bij een overgang steken we het eerder niet zichtbare spoor over. Meer bospaden voeren ons opnieuw naar de A12. Slingert die weg zo of zijn wij dat? Dit keer steken we er door in een soort van mobiele telefoon te stappen onderdoor. Wat volgt is een kaarsrechte weg over de Ginkelse Heide. Het boekje geeft nog wel wat slingerpaden aan, maar onze GPS en ook de wit-rode-markeringen laten ons recht op de schapenkooi aanlopen. In de verte zien we langzaam de contouren van het roestbruine monument ter herinnering aan wat zich in 1944 op deze plek heeft afgespeeld. Voor we naar het 6 meter hoge landmark lopen, nemen we een kijkje bij de schaapskooi. Echt klein zijn de lammetjes niet meer. Het is er bovendien druk. Hutje mutje liggen de beestjes op en bij elkaar. Middenin de hoopjes wol loopt eigenwijs een zwart lam. 






Vensters op het verleden, het Airborn Monument vertelt het verhaal van de luchtlandingen op de Ginkelse Heide. Tijdens operatie Market Garden landden er zo'n 2200 geallieerde parachutisten op deze heide om de te ondersteunen bij het heroveren van de bruggen. Elke september wordt deze gebeurtenis uit dezelfde maand in 1944 hier herdacht. 



Aan de overkant van de weg ligt restaurant Bloem, Het terras zit helaas vol, maar binnen is nog plek. Het is een pannenkoekenrestaurant, dus, hoewel de keuze voor ook andere gerechten reuze is, hoeven wij niet lang na te denken. René gaat zoals gewoonlijk voor hartig. Ik kies zoet beleg. 

Verharde fietspaden leiden ons naar boerderij Mossel. Het is dat onze buiken nog gevuld zijn met de pannenkoeken van zojuist, anders hadden we hier zeker een plekje op het terras geprobeerd te bemachtigen. Wat een gezelligheid. De verharde fietspaden blijven, maar het uitzicht wordt weidser. Dit is Planken Wambuis. Her en der liggen formaties gepolijste en ruwe keien. Deze behoren bij een kunstproject. Het laatste deel van etappe 15 loopt door het Otterlose Buurtbos. Rechts van ons zien we het wit van het zand van een verstuiving. Wij stappen over smalle paadjes bedekt met naalden en dennenappels. Slingerend lopen we door het bos richting de uitgang van Planken Wambuis bij een drukkere N-weg. 





Hoewel de GPS heeft gepiept zijn we nog niet in Otterlo. We mogen nog een ruime 2 kilometer van de volgende etappe. Deze voert langs Europarcs De Zanding. De huizen aan de rand hebben een prachtig uitzicht over het heidegebied. Langs de bosweg die ons Otterlo in voert liggen oudere, op zichzelf staande (vakantie)bungalows. 

In het dorp lopen we nog wat straten door om aan te sluiten bij het punt waar ik de route op 3 februari startte. Het gat is gedicht. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten