maandag 8 april 2024

Trekvogelpad van Elst naar Bennekom

6 april 2024


start: vanaf huis in anderhalf uur naar Bennekom. Parkeren in woonwijk bij bushalte Haldebrink. Hiervandaan bus 303 naar Wageningen, bus 50 naar Veenendaalsestraatweg. Totaal 45 minuten. Nog 500 meter naar route
etappes: 13 af en 14 bijna af
gestapte kilometers: 27,9

Al een aantal dagen wordt voor deze zaterdag prachtig zomerweer verwacht. Laten wij nu net dit weekend hebben gepland om in ieder geval twee en misschien zelfs drie dagen te gaan wandelen op het Trekvogelpad. Het plan is om in ieder geval het gat dat we nog hebben tussen Elst en Otterlo te dichten. Dit is ontstaan, omdat, ondanks dat dit mijn solowandelproject is, René graag mee wilde op juist dit stuk. Het loopt namelijk in de buurt van Wageningen en laat dat nou zijn geboorteplaats zijn. Bovendien hebben we een enorm leuke overnachtingsstek in Bennekom. Ook is het een soort van feestelijk weekend voor ons, omdat morgen, 7 april, onze trouwdag is. Zo'n weekend kan op voorhand al niet meer stuk, toch?!

Om half 8 trekken we de voordeur achter ons dicht. Het is nog even afwachten of de drukte in verband met de wegwerkzaamheden op de A7 bij Purmerend ook op dit redelijk vroege tijdstip voor een zaterdag er ook daadwerkelijk is. Nee hoor, we kunnen gewoon doorrijden. Zo'n anderhalf uur later vinden we een parkeerplekje in de woonwijk in de buurt van de bushalte. Via Wageningen worden we met twee bussen naar Elst gebracht. Op 27 januari verliet ik hier de route. 

Bij het verlaten van de drukke N-weg voelen we direct de rust van het bos. Bij een informatiepaneel houden we halt. Er wordt beschreven hoe op deze plek in 1942 een vliegtuig is neergehaald. Het is zo'n contrast in deze rustige, mooie omgeving. 



Een klaphek dient om een koeiensoort binnen te houden. Behalve wat flinke hopen zien wij geen enkel spoor van ze. In het gebied zijn behoorlijk wat bomen gekapt. De korte stronken staan her en der verspreid over een weids veld. Aan de huizen van Elst rechts van ons zien we hoe we inmiddels al zijn geklommen. Op- en neergaand lopen we het weidegebied door op weg naar de bosrand. Aan het eind van een van de brede boslanen zien we twee bankjes. Ze lijken op het grote niets uit te kijken. Hoewel de route ons wil doen afslaan, lopen wij er toch even heen. Het grote niets blijkt een uitzicht te zijn op Kwintelooyen, een zandafgraving. Wij maken gebruik van de bankjes om ons nog even in te smeren. René ritst de pijpen van zijn broek af. Helaas was ik niet zo slim om voor dit weekend een korte broek in mijn tas te doen. De Paasheuvel oplopend maken we flink wat hoogtemeters. Bovenop nog een extra heuveltje ligt een kei die aangeeft welke plaatsen in welke richting liggen. 




Meer bos volgt voor we de buitenwijken van Rhenen binnenstappen. De inwoners hier hebben flinke kuiten, want jemig, laten we zeggen dat deze plaats aan de Nederrijn niet vlak is. Het is lunchtijd geweest en ook kunnen we wel even een pauze gebruiken. Daarom lopen we de winkelstraat in op zoek naar een leuke lunchtent. Die vinden we bij Piatto. Op het terras gezeten genieten we even later van een heerlijke pizza. Met een net zo lekker wijntje. O jee, als dat maar goed gaat. Bij het opstaan merken we al dat die er flink inhakt. Misschien dat een toetje in de vorm van een vers gemaakt Italiaans ijsje van Martino's de ergste randjes eraf haalt. 

Rhenen is trouwens leuk! We verlaten de plaats via het kerkplein. Lopend langs de rivier krijgen we achteromkijkend nog een mooie blik op het stadje. De brug over het water steken wij onderdoor. Tijdens een etappe op het Romeinse Limespad liepen we hier eerder aan de overkant. Toen volgden we de Nederrijn tot Opheusden. Nu slaan we al eerder af. Via een soort Stairway to Heaven lijkende trap mogen we de Grebbeberg op. Vertelde ik al dat wij net een rood wijntje ophadden dat er nogal inhakte? Nou, die wijn verandert direct in pap in onze benen als wij naar boven stappen. Allemachies! We leren het ook niet echt, he...geen alcohol als we nog zo'n eind moeten stappen. Maar goed, eenmaal boven vergoedt het uitzicht alles. Wat is het hier mooi! Door een bos wandelen we nog steeds langs de rivier, alleen nu zo'n tig meter hoger. 





Aan het einde van etappe 13 bereiken we een N-weg. Aan de overkant ligt Militair Ereveld Grebbeberg. Meer dan 800 militairen en een burger, gesneuveld tijdens de meidagen in 1940 hebben hier hun laatste rustplaats gevonden. Stil lopen we een rondje over de begraafplaats. 

Met etappe 14 laten we de bomen achter ons. Deze worden ingeruild voor weidsheid. Over een fietspad lopen we kilometers langs een slootje dat redelijk onbeduidend lijkt, het Valleikanaal. In de rietkragen zitten vogeltjes verscholen die een zangwedstrijd met elkaar doen. Wij vermoedden dat het rietzangers zijn. Eindelijk komt er weer een afslag. Nou ja, we mogen via een brug het water oversteken om aan de overkant de sloot weer te volgen. Dit keer over gras. Bovendien lopen we nu opeens in een andere provincie. Utrecht is achtergelaten. We zijn in Gelderland aanbeland. Bij een soort monument van de stammen van oude veeneiken lopen we een vogelgebied in. In het eiland maken kieviten elkaar het hof. Het geluid dat ze produceren lijkt af en toe op de sirene van een Amerikaanse politiewagen. 

Bij opnieuw een recht stuk geasfalteerd fietspad zien we naast ons in de sloot meerdere nesten van meerkoetjes en waterhoentjes. In een van de nesten ligt een berg eieren. Ma meerkoet, of is het pa, is nog druk bezig om meer gras te verzamelen om het nest te versterken. 

Bijna zijn we blij als we het asfalt weer mogen verlaten. Tot we vastlopen in de modder. Uhm, dit kan vast niet de bedoeling zijn. Op onze horloges zien we dat parallel aan dit zompige modderpad het geasfalteerde fietspad loopt. Rechtsomkeert dus maar. Al een hele tijd zien we rechts van ons gebouwen liggen. Wij hopen dat het Bennekom zal zijn. Dat zou betekenen dat we er bijna zijn. We hebben het een beetje gehad. Helaas draaien we juist in tegenovergestelde richting. Het zal dus toch Wageningen geweest zijn. Bennekom volgt, maar dat duurt nog een paar kilometer. 

Na bijna 28 kilometer stoppen we de GPS. Gelukkig hoeven we niet ver te rijden voor ons overnachtingsadresje. Het is een fijne plek, weten we al uit ervaring. Lekker bijkomen met de voetjes omhoog. Morgen wacht weer een stuk Trekvogelpad. 

op
Labels: , , , , , , ,

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)