GR5 van Beaufort naar Rosport

29 juli 2024

start: vanaf ons appartement in Trier naar Rosport. Hiervandaan met 2 bussen via Echternach naar Beaufort

kilometers: 28

hoogtemeters 878

Het zou natuurlijk slim en verstandig zijn om niet direct op de eerste dag van onze zomervakantietrip, dus na een reisdag, te starten met een best pittig stuk GR5. Ik bedoel, eerst weer even wennen aan de andere rugzakken, aan de hoogtemeters en eigenlijk zou het fijn zijn om gewoon rustig de vakantie in te stappen. Dat zou slim geweest zijn, toch?! Hm, hm... Nou, laten we zeggen dat het vandaag zeker niet de zwaarste wandeldag die op de vakantieplanning staat, was, maar de makkelijkste was het zeker ook niet. We kregen de bijna 28 kilometer en net geen 900 hoogtemeters niet cadeau. 

Maar allemachies zeg, wat was het mooi en bijzonder. Wat een schitterend gebied is het Müllerthal! Het nadeel is dat meer mensen dat vinden, wat het was behoorlijk druk op de paden.

Vanaf ons appartement in de wijk Feyne in Trier is het een minuut of 20 rijden naar Rosport aan de andere kant van de Moezel in Luxemburg. Hiervandaan nemen we de bus naar Echternach. Netjes staan we bij de halte voor de bus richting Echternach te wachten. Aan de overkant rijdt een bus met het nummer dat wij moeten hebben de andere richting op. Een bewoonster vertelt dat dat vaker gebeurt. De halte ligt aan de verkeerde kant. Nou, lekker wel. Dat houdt in dat we een minuut of 20 moeten wachten op een andere bus. De volgende halte ligt nog geen kilometer verderop. Omdat we anders toch maar staan te wachten, besluiten we daar vast heen te lopen. Op een kruispunt komt de bus die we net hebben gemist aan rijden. Ik wijs en kijk vragend naar de chauffeur. Ja, we mogen instappen. Mooi, nu halen we de aansluiting in Echternach nog. Dat scheelt weer tijd op deze lange wandeldag.

In Beaufort scoren we een startbakkie bij hetzelfde bakkertje als toen we hier in oktober vorig jaar waren. Het kasteel waar we de route weer oppikken, ligt hier niet ver vandaan. Al direct duiken we de bossen in, zodat het fel schijnende zonnetje ons niet teveel deert qua warmte. Het grote genieten begint meteen. Muren van enorme boulders, een stromend beekje naast ons, lopend over paden die op-en-neer gaan. Nog niet al te fanatiek trouwens. Het echte klimmen begint na zo'n kilometer of 4. En poeh...dat valt niet echt mee, maar boven komen we. Dat genieten blijft de hele dag met af en toe een grom en een zucht van mijn kant tijdens weer wat hoogtemeters.

Het doorgaande pad is al geweldig om te bewandelen, maar regelmatig passeren we echte bijzonderheden. Rotswanden vormen het decor voor een netwerk van smalle paden. De Siweschlieff is zo'n pad. De kloof inlopend wordt het pad steeds smaller. De hoog torenende wanden maken dat je je mini voelt. Op het smalste punt is de doorgang 30 centimeter. Gelukkig is er ook een weg omheen. 

Stijgend en dalend over natuurlijke traptreden stappen we door het magnifieke natuurschoon. De boulderpartijen zijn een walhalla voor klimmers. Die zijn hier dan ook in grote getalen aanwezig. Even verderop zorgt de Hohllay Grot weer voor een fotomoment. Dit is een door mensenhanden uitgeholde grot. En wat te denken van de Ruetsbësch, een hangbrug die een kloof overbrugt. In deze droge periode lijkt het een beetje overbodig, maar het schijnt hier weleens blank te staan. Voor Echternach mogen we nog even dwalen door een heus rotsenlabyrint. Dit zijn de hoogtepunten, maar eigenlijk is de hele route die we tot Echternach stappen een groot hoogtepunt. 

Echternach zien we diep onder ons liggen. In de plaats is het redelijk rustig. Waarschijnlijk omdat op maandagen de winkels gesloten zijn. Wel open is een café. Op het terras gezeten komen we even bij met een ijskoud colaatje. Even verderop scoren we nog een ijsje om wat verder af te koelen. Lopend langs de Sure verlaten we de plaats weer. Aan de overkant zoeken campinggasten verkoeling in het water van de rivier. 

Onze verkoeling komt als we na het oversteken van de N10 weer een bosrijk gebied induiken. Hoewel iets minder spectaculair, zijn ook hier smalle doorgangen, natuurlijke trappen en enorme boulders. Af en toe moeten we, ja zelfs ik, door de knieën om door de lage doorgangen in de rotsen te wandelen. 

En dan ligt daar Rosport aan onze voeten. We mogen nog even flink in de ankers tijdens de afdaling om weer op rivierniveau te komen. Bij de auto stoppen we na net geen 28 kilometers de GPS. Wat een prachtstart van deze vakantie. De GR5 heeft ons al veel moois laten zien, maar dit stuk is dat toch wel in de overtreffende trap. 

• op naar de volgende etappe op de GR5, van Rosport naar Wasserbillig
• terug naar de officiële vorige etappe, van Bleesbrueck naar Beaufort
• terug naar onze vorige wandeling op de GR5, van Kohnenhof naar Bivels
• overzicht van onze GR5 wandelingen
• onze andere wandelpaden