Grote Rivierenpad van Hoogvliet naar Barendrecht

31 oktober 2024

start: met de auto naar station Barendrecht, parkeren op het stationsdak (gratis), trein naar Rotterdam CS, metro naar Zalmplaat

etappe: restant 3 en deel 4

kilometers: (inclusief aan- en uitloop) 23,6

De kaartjes in het Grote Rivierenpadgidsje van Wandelnet, laten niet veel variatie zien voor het stuk tussen Hoogvliet en Barendrecht. Ruim 20 kilometer volgt de route de oever van de Oude Maas. Tja, deze LAW heet natuurlijk ook niet voor niets het Grote Rivierenpad. Bij het plannen van de dag is er nog even twijfel waar we de auto zullen parkeren. Lopen we door tot Rijsoord, het einde van deze etappe volgens Wandelnet, of buigen we eerder af naar het station van Barendrecht. Hoewel deze laatste optie inhoudt dat we nog eens 2 kilometer extra moeten afleggen, kiezen we hier toch voor. OV-gezien hebben we nu wat meer mogelijkheden, mochten we het volgende stuk niet morgen maar een keer in het weekend afleggen.

Niet alleen hebben we een uitloop vandaag, ook hebben we er al bijna een kilometer opzitten als we op de officiële route inritsen. Dat doen we op het punt waar we gisteren de dijk langs de Oude Maas verlieten. Met de rivier aan onze rechterhand als wegwijzer stappen we oostwaarts. De hoogbouw van Hoogvliet laten we vrij snel achter ons. Door de begroeiing op de oever is het water aan ons zicht onttrokken. Aan het geklots van de golven tegen de stenen op de oever, het water dat wordt voortgestuwd door scheepsboegen en het gezoem van motoren, horen we het waterverkeer voorbij komen. Over een fietspad lopen we door een soort groene corridor. Links in het achterland liggen wijken als Poortugaal en Albrandswaard, behalve TBS-kliniek De Kijvelanden zien wij hier niets van.

De Albrandswaardse Haven noopt ons even van de oever af te wijken. Maar niet voor lang, want aan de overzijde van het kleine haventje duiken we de Johannapolder in. Aan het gekwetter boven ons hoofd merken we dat hier parkieten zitten. Het lijkt dat ze het erg gezellig hebben met elkaar. 

Opnieuw moeten we het doorgaande water even verlaten om een haven te ronden. Dit keer is het de jachthaven van Rhoon. Op de punt doet het uitzicht beseffen hoe weids de rivier hier is. Restaurant Abel komt mooi op tijd om voor onze koffie- en lunchfiks te zorgen. 

Vanaf dat punt wordt duidelijk dat we helemaal verkeerd zaten met de inschatting van deze etappe. Wat een gaaf stuk volgt nu! Het inlopen van de Rhoonse Grienden komt overeen met het binnengaan van een soort wilgenoerwoud. Het woord "griend" betekent vochtig stuk land dat vaak buitendijks is gelegen aan een rivier. Dit is de perfecte grond voor wilgen. Smalle paadjes voeren ons door knoestige bomenrijen. Het is dat we de witrode markeringen kunnen volgen, anders zouden we ons in een doolhof wanen. Af en toe steken we een nu droogliggende geul over door middel van een ophaalbruggetje. Wat een bijzonder gebied. Ik zou bijna nog een rondje lopen om het nog eens te ervaren. 

Dat extra ommetje is niet nodig, want na een herfstig pad langs een golfbaan komen we in het volgende wilgenbos. De Carnisse Grienden zijn minstens net zo gaaf om te zien. Wat dit deel wellicht zelfs nog ietsie toffer maakt is het vlonderpad dat langs de oever van de Oude Maas loopt. Honderden meters lang lopen we over houten paden boven zompig riet. Van de langsvarende boten op de rivier krijgen we niet genoeg. Het blijft een indrukwekkend gezicht. 

Het geraas van auto's laat horen dat we in de buurt van een snelweg komen. Het is de A29, een weg waar we de afgelopen dagen meerdere malen over zijn gereden om bij de wandelroute te geraken. Omdat onze B&B op de Hoeksche Waard ligt, moesten we telkens door de Heinenoordtunnel. Laten we nu juist precies op dit punt aankomen. We moeten zelfs over de tunnel heen om aan de andere kant van de snelweg te komen. Wij vinden het leuk! 

Lieten we gisteren de Nieuwe Waterweg achter ons, vandaag verlaten we ook de Oude Maas. Deze wordt in Heerjansdam ingeruild voor de Waal. Hu? De Waal...loopt die hier? Wij kunnen het even niet rijmen dat de rivier die we onder andere kennen vanuit Nijmegen hier ook loopt. Dat besluiten we even op te zoeken. Het is nog een hele toer de loop van de rivier te volgen, maar volgens de kaartjes verandert de naam van de rivier bij Woudrichem in de Merwede om dan via verschillende andere watertjes naar de Noordzee te stromen. Waarom de rivier hier dan opeens toch weer de Waal heet blijft ons een beetje onduidelijk. 

Wij steken hem in ieder geval via het Waalviaduct over om voor vandaag de route achter ons te laten. De 2 extra kilometers naar de auto lopen niet over de meest fotogenieke weg. Het stapt in ieder geval wel lekker door. Bij de auto aangekomen drukken we de GPS'en met 23,7 kilometer op de teller weer uit. Morgen wellicht weer verder. Voor nu gaan we een laatste avondje in de comfortabele B&B Aan de Schenkel hangen. 

• op naar de volgende wandeling op het Grote Rivierenpad, van Barendrecht naar
• terug naar de vorige wandeling op het Grote Rivierenpad, van Rozenburg naar Hoogvliet
• overzicht van onze wandelingen op het Grote Rivierenpad
• overzicht van onze andere wandelpaden

Grote Rivierenpad van Rozenburg naar Hoogvliet

30 oktober 2024

 

wonen aan de Oude Maas

start: vanuit B&B Aan de Schenkel binnen het half uur naar metrohalte Zalmplaat in Hoogvliet, metro naar Spijkenisse Centrum, bus 105 naar Rozenburg, OV-tijd 39 minuten

etappe: restant 2 en deel van 3 volgens Wandelnet

gelopen kilometers: 25,2

Na de rustdag van gisteren...nou ja, een wandelrustdag dan, want we zijn er wel degelijk op uit geweest. Het weer riep om een museumbezoek en daar hebben we gehoor aan gegeven. We hebben onze Museumjaarkaart eens even flink laten wapperen, want het werden zelfs twee musea, het depot van Boijmans van Beuningen en het Natuurhistorisch Museum in Rotterdam. Beide musea zijn dikke aanraders, wat ons betreft. En jongens, wat vinden wij Rotterdam toch leuk! 

Maar goed, vandaag weer aan de wandel. We hebben er weer zin in. Het weer ziet er ook nog eens rustig uit, dus dat gaat vast goed komen. Ons ochtendritueel is er na drie dagen in deze fijne B&B al redelijk ingesleten. Om klokslag 8.00 uur wordt ons ontbijtje gebracht. Onder het eten plannen wij tot waar we vandaag zullen lopen. Even puzzelen levert op dat we de auto parkeren bij metrohalte Zalmplaat in Hoogvliet. Dit komt uit op zo'n 24 kilometer stappen, beseffen we trouwens pas tijdens de wandeling, want in eerste instantie kwamen we op 4 kilometer minder uit. 

Om 10.45 uur staan we bij het veer in Rozenburg. Dit keer laten we de boot gewoon wegvaren. Wij hoeven immers niet naar de overkant. Tweeënhalf jaar geleden stonden we hier ook. Tenminste, toen probeerden we ons hier tijdens ons GR5-avontuur in een dikke regenbui staande te houden bij een windkracht 6/7. De eerste kilometers van vandaag zijn ons dan ook niet onbekend. We wandelen in onze eigen voetstappen. Dat niet alles hetzelfde blijft in 2 jaar, blijkt als we merken dat het kaboutervolkje op een herfstig paadje tussen woonwijk en boulevard is verdwenen. Nazoeken op internet levert op dat ze door een boze reus zijn verjaagd. 

verkeer over de Nieuwe Waterweg

De Noordzeeweg brengt ons langs het Calandkanaal naar de gelijknamige brug. De afgelopen dagen hebben we al gemerkt dat het in deze buurt een wirwar van snelwegen en bruggen is. Over een van deze vele bruggen lopend, geeft toch wel een gevoel van nietigheid, wat een immense bouwwerken zijn dit toch! Bovendien mogen we er na de Calandbrug nog twee over, die over het Hartelkanaal en daarna over het Brielse Meer. Aan de overkant hiervan scheiden de wegen van het Nederlands Kustpad 1/GR5 en het Grote Rivierenpad zich. Vanaf nu wordt het voor ons onontgonnen gebied. 

Links van ons verdwijnen de rokende fabriekspijpen en muren van zeecontainers. Voor ons ontvouwt zich een plattelandsaanzicht, een meanderend kreekje, grazende schapen en een zilverreiger die laag overvliegt. In de verte zien we een kerktorentje, van Zwarte Waal weten we vanuit de beschrijving van het boekje. Wat een contrast met de grimmige industrie. Opeens lopen we in een straatje met lieflijke huisjes. Bijzonder om te beseffen dat aan de overkant van het water de petrochemische industrie op volle toeren draait. 

Fietspaden brengen ons van het ene schattige dorpje naar het andere, van Zwarte Waal naar Heenvliet. Even vragen we ons af, waarom de route ons persé een lus wil laten maken door het dorp. Erg vinden we het niet, want we hebben zin in een koppie. Het plaatsje inlopend beseffen we waarom de routemakers voor deze extra kilometers hebben gekozen. Vooral het dorpsplein is zeer de moeite waard. Wat een mooie pandjes staan hier! En...op de hoek zit een eettent, Markt1. Op weg naar het volgende dorp, Geervliet, zien we donkere wolken boven ons samenpakken. Koud is het niet. We lopen nog gewoon in ons shirt. 

Geervliet maakt het trio van mooie dorpjes compleet. Ook hier lijnen pittoreske huizen de straten. Wat is het toch leuk om dit soort wandelingen te maken. Op deze manier zie je plekken waar je normaal nooit zou komen. Gekscherend zeggen we weleens dat we Nederland aan elkaar wandelen en op dit soort momenten beseffen we hoe waar dat is.

Inmiddels zijn we gestart met de derde etappe volgens de Wandelnet site. Deze start met grasdijken. In eerste instantie is het vooral struinen door hoog, nat gras. Daarna wordt het oppassen geblazen om niet uit te glijden over de schapendrollen. De producenten ervan bieden altijd afleiding, maar het zijn niet alleen letterlijk "schijterds", maar ook figuurlijk. Zodra wij in de buurt komen, maken ze zich uit de voe...uh..hoeven. 

Hoewel het er hier landelijk uitziet, klinkt het niet zo. Constant is het gezoem van auto's die over, de aan de andere kant van de dijk gelegen A15 voortrazen, te horen. Langzaam zien we de bebouwing van Spijkenisse verschijnen. De eerste brug naar de overkant van het water laten we links liggen. De doorgaande weg ruilen we in voor herfstachtige paden van het Hartelpark. Schoppend door bladeren lopen we slingerend naar een volgende brug. Deze brengt ons naar de overkant van de Oude Maas. In mijn hoofd doemen de klanken van de Amazing Stroopwafels op...  Op beide oevers staan de staanders van de voormalige trambrug die hier heeft gelegen. 

In verband met werkzaamheden maken we aan de overzijde een korte detour. Een mooi, erg glad, vlonder pad, meandert richting het water van de Oude Maas. Het is spitsuur op de rivier. Kolossen van schepen tuffen voorbij. De torenhoge appartementen aan de overzijde bieden een prachtig uitzicht op dit scheepvaartverkeer. Het eind van deze wandeling is in zicht. En alsof de duvel ermee speelt mogen we voor dit laatste stuk nog even modderhappen. Vrijwel de hele dag hebben we met uitzondering van het schapenpoepgebeuren, verhard gelopen en nu we bijna de auto weer in gaan, zorgt een smal, drassig pad, overwoekerd met brandnetels, nog even voor vieze schoenen. Ach, het hoort erbij...

Het is nog even spoorzoeken naar het metrostation waar we de auto hebben achtergelaten. Morgen komen we hier waarschijnlijk vanuit Rijsoord aan om het volgende stuk Grote Rivierenpad te stappen. 

Nu gaan we terug naar de B&B om een avondje te chillen...

• op naar de volgende wandeling op het Grote Rivierenpad, van Hoogvliet naar Barendrecht
• terug naar de vorige wandeling op het Grote Rivierenpad, van Hoek van Holland naar Rozenburg
• overzicht van onze wandelingen op het Grote Rivierenpad
• overzicht van onze andere wandelpaden

Grote Rivierenpad van Hoek van Holland naar Rozenburg

28 oktober 2024

op de Nieuwe Waterweg

start: vanaf B&B Aan de Schenkel in ongeveer een half uur naar Rozenburg, parkeren bij veer, overtocht, 10 minuten lopen naar metrostation, in 12 minuten naar halte Hoek van Holland Haven

etappe: 1 en deel van 2 van LAW 6 volgens boekje Wandelnet

gelopen kilometers: 28,3

Voor deze herfstvakantie hebben wij het plan opgevat om weer eens aan een nieuw wandelavontuur te beginnen. De keuze valt op het Grote Rivierenpad, LAW 6. We starten in Hoek van Holland om over een hele tijd te finishen in Kleve, Duitsland. Vooralsnog stappen we deze week aan aantal etappes naar het oosten. Dat doen we vanuit een, erg fijne weten we inmiddels, stek.

Het begin van dit pad is niet helemaal onbekend. Al twee keer eerder startten wij een wandelproject in Hoek van Holland. Over Nederlands Kustpad 2 liepen wij vanaf hier naar de Afsluitdijk. Ook ons GR5 avontuur, begon in Hoek van Holland. Het is de bedoeling dat deze route ons ooit naar Nice brengt. Op dit moment hebben we bijna Luxemburg uitgestapt. 

Na een prima nachtje en een dito ontbijt in Bed en Breakfast Aan de Schenkel, rijden we in een half uur naar Rozenburg. De route is niet echt pittoresk zo rijdend door het Botlek-gebied, maar ach, zelfs die rokende schoorstenen hebben wel iets. Minder leuk zijn de druppels die vallen. Hopelijk valt het mee als we zo in Hoek van Holland aankomen. Het parkeren zit in ieder geval mee. Er is ruimte genoeg op de parkeerplaats bij het veer. Betalen voor de overtocht doen we als we het veer oplopen. Voor slechts 1,21 euro, voor ons samen, mogen we van Rozenburg naar Maassluis. Tijdens de tocht over de Nieuwe Waterweg schuilen we onder een overkapping. Bah, wat een vies weertje. Het metrostation is zo'n 10 minuten lopen. Het ritje van Maassluis naar Hoek van Holland duurt ongeveer even lang, 12 minuten. 

Bij halte Hoek van Holland Haven gaan we eerst, illegaal, het Stena Line gebouw binnen voor een sanitaire stop. Zo'n 400 meter verderop staat een gloedjenieuwe wandelpaal. Altijd leuk. Helemaal voor de startselfie. 

Het grappige is, dat, hoewel deze eerste etappe van het Grote Rivierenpad zo'n beetje volledig parallel loopt aan die van het Nederlands Kustpad 1, we voor de eerste kilometers juist gelijk lopen met de route van het Nederlands Kustpad 2. Beide zijn ons al bekend, dus we komen niet voor verrassingen te staan. Ondanks dat de beleving niet nieuw is, genieten we weer, zelfs als de regen gestaag valt. Het bordje aan het begin van Noorderhoofd waarschuwt voor gevaar bij onstuimige golven. Die zijn er vandaag, helaas, niet. Aan de overkant van de Nieuwe Waterweg en het Calandkanaal stoot de petrochemische industrie dikke wolken uit. Grote schepen volgeladen met containers schuiven voorbij om even verderop het ruime sop te kiezen. Bij een rijtje vakantiebungalows van Roompot, slaan wij rechtsaf. Brandende lampjes maken duidelijk dat de verderop gelegen strandtenten gewoon open zijn. Dat komt mooi uit. De regen zorgt ervoor dat we wel zin hebben in een warm koppie. Met lekkers uiteraard. 

Als we weer op pad zijn, lijkt het iets lichter te worden. Nog even mogen we een stuk over het strand voor we de duinen in duiken. Golvende zandpaden brengen ons naar het kruispunt van het Nederlands Kustpad 2 en het Grote Rivierenpad. Wij slaan dit keer rechtsaf. Stappend langs de rand van Hoek van Holland maken we kennis met de kassencultuur. Naar links kijkend is het alleen maar glaswerk wat de klok slaat. 

Het Staelduinse Bos herbergt flink wat bunkers die tegenwoordig bewoond worden door vleermuizen. Over smalle, herfstachtige paadjes slingeren we door het bos...tot de weg door een hek wordt versperd. Bomenkapwerkzaamheden zorgen ervoor dat we een omleiding moeten lopen. Bagger, want nu missen we de boom die als een soort koning op zijn eigen worteltroon zit. 

Op weg naar opnieuw het water van de Nieuwe Waterweg, dat hier het Scheur heet, passeren we het Engelandvaardersviaduct, een soort covered bridge. Al van verre zien we het huisje door de bomen boven het polderlandschap uittorenen. Ook hoog en vooral breed zijn de enorme stalen deuren van de Maeslantkering, onderdeel van de Delta Werken. De komende ongeveer 3 kilometer zijn even doorbijten. Aan de overzijde van het water ligt het gebied van Europoort. Links van ons zorgen windmolens dat de energievoorraad weer wat aangevuld. Maassluis gloort in de verte. Nog voor de eerste flats slaan wij af. De route voert namelijk niet rechtstreeks naar deze stad. Nee, we maken nog een ommetje naar Maasland. 

Langs en door wat buitenwijken komen we bij de A20 die we onderdoor steken. Het autogeruis klinkt nog lang na, maar toch bevinden we ons nu onder de rook van Maassluis op het platteland. We mogen dat land zelfs op. Gelukkig wel via een kerkenpaadje, hoewel dat eigenlijk helemaal niets scheelt, want laten we zeggen dat de koeien hun straatje niet echt schoon houden. Heel even vrezen we dat we middendoor een behoorlijk grote kudde met deze zwart- en bruinwitte koeiendames moeten om het volgende bruggetje te bereiken. Gelukkig blijken ze met een dun draadje afgescheiden te zijn van ons pad. 

Ongeschonden, met uitzondering van de koeienflatsen onder onze schoenen, bereiken we Maasland. Heel even denk ik dat mijn herinnering aan dit plaatsje mank gaat. Na het passeren van wat, best mooie trouwens, buitenwijken, komen we toch in de pittoreske dorpskern. Officieel stopt etappe 1 hier. Wij lopen echter nog even door naar Maassluis. Vooral ik heb het eigenlijk wel een beetje gehad, maar dat laatste stuk van 5 kilometer kan er ook nog wel bij. Bovendien is Maassluis echt leuk! Gezellige kades langs de Vliet voeren naar de sluis. Aan de andere zijde liggen wat bijzondere schepen. 

Het veer is nu niet ver meer. Door een erg leuk, apart liggend wijkje, Hoofd, bereiken we het water weer. Ons haasten is niet nodig, want we zien het veer net van de overkant vertrekken. Aan boord kijken we nog eens uit over dit contrasterende gebied, het lelijke van industrie, maar het mooie van de omgeving. Als zonnestalen door het wolkendek breken om die lelijke schoorstenen in het licht te zetten, bieden zelfs deze een mooi aanzicht. 

Aan de overkant zetten we de GPS'en stil. Ruim 28 kilometer zijn we richting Kleven gestapt. Het waren geen onbekende kilometers, maar wat was het weer fijn om aan de wandel te zijn. Bovendien zat het weer ook nog eens mee. Okay, het regende zo nu en dan, maar echt kleddertje nat zijn we niet geworden. Snel naar de B&B om bij te komen. Op naar een volgend stuk Grote Rivierenpad. 

• op naar onze volgende Grote Rivierenpad-wandeling, van Rozenburg naar Hoogvliet
• overzicht van onze Grote Rivierenpad-wandelingen
• overzicht van onze andere wandelpaden