De laatste twee wandeldagen van de Ecktiv vakantie staan voor de deur. De een na laatste is ter eigen invulling. Op de laatste dag wandelen we naar Maishofen waar deze wandelreis startte. Wat een mooie (hoogte)meters hebben we dan afgelegd.
Donderdag 8 augustus
Het plaatsje Hinterglemm mag dan een hoog feestgehalte hebben, het is niet voor niets zo populair. Wat een schitterend gebied is dit, zeg! Ook nu in de zomer. Vandaag was een relaxte dag! We hoeven immers niet te verkassen. Na het ontbijt buigen we de hoofden over een wandelkaart van de omgeving om de route voor vandaag te bepalen. Bij ons verblijf zit een zogenaamde Jokerkaart inbegrepen, waarmee we onder andere vrije toegang hebben tot de kabelbanen. Het scheelt een slok op een borrel, want een dagkaart is 80 euro per persoon. Omdat de Reiterkogelbahn zo'n beetje naast het hotel ligt, gaan we daarmee omhoog. Altijd leuk, zo'n ritje!
Zodra we uitstappen, is het al van 'oh en ah', wat een geweldig uitzicht! We gaan nog hoger. We volgen gewoon een van de rode routes. Dat houdt in dat we in ieder geval weer lekker gaan klimmen, maar wel over veilige paadjes. En stijgen doen we! Het levert weer zoveel moois op. De drukte van beneden hebben we achter ons gelaten. Ook zijn hier nog maar weinig mountainbikers. De meesten gaan direct na het verlaten van de gondel over een parcours naar beneden.
Zigzaggend over grindpaadjes, dan weer door een stuk bos, dan over een pad dat tegen de berghelling gekleefd lijkt, stijgen we langzaam naar de top. De uitzichten over het ver onder ons liggende dal zijn weer magnifiek. Dat gaat nooit vervelen. In de verte horen we gedonder. Later zal er ook hier onweer losbarsten. Voor nu lijkt het nog ver genoeg om veilig om hoog te klimmen, al is er, vooral bij mij, wel enige twijfel. Een kronkelend steil omhoog lopend pad brengt ons op een weiland. Dat loopt niet minder steil richting de top van de Reiterkogel. Uiteraard moet hier even een foto worden geschoten bij het topkruis. Dat hoeft dit keer geen selfie te zijn, want we zijn niet de enigen die de klim hebben ondernomen.
De afdaling verloopt via de andere zijde. Temidden van koeien met, voor ons in ieder geval, gezellig klinkende bellen, dalen we over een smal pad, terwijl we constant het dal inkijken. Zo tof! In de buurt van de gondelbaan lopen we toch nog even de andere richting op. Doel is de hut op de Reiteralm. Wat een geweldige plek! Fleurige bloemen, mooie zitjes en dat uitzicht...gewoon allemachies! Met onze blik op de bergen aan de overkant van het dal, genieten we van een cappuccino met wat lekkers erbij. Dit is het ultieme vakantiegevoel. De route terug naar de Reiterkogelbahn lopen we niet via de grindweg maar via een smal pad aan de dalkant. Genoeg krijgen van dit uitzicht zullen we nooit! Wat is het toch mooi!
Weer beneden aanbeland, vallen de eerste regendruppels. Hebben we dat even mooi uitgekiend! Morgen is onze laatste wandeldag van deze Ecktiv-reis. In de beschrijving wordt aangegeven dat het verstandig is om de eerste kabelbaan van de dag naar boven te nemen gezien de lengte van de wandeling en de tijd van de laatste kabelbaan naar beneden. Om morgen niet voor verrassingen komen te staan, checken we even waar de kabelbaan precies ligt. Op de terugweg naar het hotel scoren we een pizza to go om op de kamer te verorberen.
Vrijdag 9 augustus
Onze laatste dag van de Ecktiv wandelvakantie Over de toppen van het Salzburgerland is aangebroken. Wat vliegt zo'n week voorbij! De afsluitende wandeling was een bijzondere, de hier in de buurt befaamde Pinzgauer Spaziergang. Op zo'n 2000 meter hoogte stapten we in ruim 17 kilometer van Hinterglemm naar Zell am See om daarvandaan naar onze finish in Maïshofen door te wandelen. Vooraf waren we gewaarschuwd, bang gemaakt bijna, dat dit ondanks de geringe hoogtemeters, een dikke 500, een niet te onderschatten route is. Bovendien moest er ook een beetje worden doorgestapt om de laatste gondel vanuit Schmittenhöhe van 17.00 uur te halen.
Vandaar dat wij om 8.30 uur uitchecken bij Hotel am Reiterkogel. Toen we hier 2 dagen geleden aankwamen, waren we niet woeperdiewoep enthousiast. Toch bleek dit een prima plek om 2 nachten te verblijven. De kamers zijn comfortabel en het ontbijtbuffet uitgebreid. De Westgipfelbahn is vanaf 9.00 uur in bedrijf. Gezien de tijdwaarschuwing willen wij natuurlijk in een van de eerste cabines zitten. Het is slechts 1 kilometer lopen naar de kabelbaan, zo hebben we gisteren gemeten, maar we willen nog even eten en drinken inslaan voor de lunch. Een andere waarschuwing is namelijk dat er onderweg geen eet- en drinkgelegenheden zijn. het klinkt allemaal spannend, maar achteraf kunnen we zeggen dat het dat totaal niet was. Ok, sommige stukken waren pittig klimmen, maar het was vooral een schitterende ervaring.
De start is al bijzonder. Met een gondelritje naar 2000 meter hoogte te worden vervoerd, gebeurt ons niet elke dag. Leuk om een cabine voor z'n tweetjes te hebben. Boven belanden we in een andere wereld. Het is fris en mistig. Alles is in een witte wolk gehuld. Toch hebben we redelijk zicht. En wat voor! Wat is dit machtig mooi! Voor ons strekken bergen zich uit. op de flinken zien we paadjes lopen. Paadjes, die wij zo bewandelen.
Al snel kan mijn jasje uit. De zon heeft de mistflarden weggebrand. Ver onder ons zien we dorpjes liggen. We zijn echt hoog! Het wandelen gaat best easypeasy. De paadjes zijn wel smal en bezaaid met keien en rotsen, maar het loopt prima.
Tijdens de route passeren we meerdere Kogels, toppen van bergen. Een optie is de route over zo'n top te nemen. Ik pas, uiteraard, maar René wil het wel even ervaren. Terwijl ik de normale route neem, klimt hij over de Saalbachkogel. Even verderop ritsen onze paden weer samen.
Op de "normale" route liggen overigens ook nog wel wat klimmetjes. Het gaat fijn op en neer. Als we bovenop zo'n klim staan, zien we voor ons omringd met wattige wolken de besneeuwde bergtoppen van de Pinzgauer Alpen. Een van die toppen schijnt die van de 3700 meter hoge Grossglockner te zijn met naast zich iets lagere, maar ook 3000'ers, wat zusjes.
De route loop vaak over een smal pad tegen de bergwand geklemd. Vrijwel nooit wordt het spannend, maar een enkele keer is het even doorbijten als ik wat keien over moet klimmen naar beneden die richting het, erg diepe, dal liggen. Koeien en paarden kijken ons regelmatig na als we hen van vrij dichtbij passeren. Meer dan dat doen ze trouwens niet. Uiteraard proberen we als het kan afstand te bewaren, maar ze gaan ons vaak zelf uit de weg.
En dan zien we op kilometer 13 opeens een hut. Weliswaar zo'n 100 meter onder ons, maar we vinden het de afdaling, en de latere klim, absoluut waard.
De kilometers tot de laatste, wel heel venijnig lijkende klim, zijn dalend. Hoog boven ons zien we een gebouw met een kapel ervoor liggen. Gloeiende kooltjes, dat is echt nog een klim, zeg! Vanaf die heuvel zien we meerdere paragliders vertrekken. Nog niet helemaal gedaald, zien we de bewuste klim al voor ons. We mogen in anderhalve kilometer zo'n 200 meter omhoog. Dat is echt pittig. Huffend en puffend kom ik boven. Van het uitzicht op het diep onder ons liggende Zell am See kan ik pas genieten als ik een beetje ben bijgekomen.
De Schmittenhöhebahn brengt ons 1000 meter naar beneden naar Zell am See. In plaats van de bus te nemen, wandelen we naar het drukke plaatsje aan het grote meer. Ja, ook dit is toeristisch, maar het water geeft zo'n relaxte sfeer. Die verdwijnt een beetje als we in totaal 8 kilometer naar Maishofen te overbruggen hebben. De omgeving is prachtig, hoor, maar we hebben het wel een beetje gehad.
En dan is de cirkel rond. Afgelopen zaterdag verlieten we te voet Hotel zur Post. Nu wandelen we hier weer naar binnen met heel wat hoogtemeters en wandelkilometers extra op de teller. Het was een mooi weekje!
Om dat te vieren, alsof we een excuus nodig hebben, gaan we in het hotel uit eten. Hoewel deze week erop zit, hebben we nog een weekje voor de boeg. Morgen vertrekken we naar Garmisch Partenkirchen voor het slot van onze vakantie.
Ecktiv/Eurohike heeft ons ook deze keer niet teleurgesteld.
Op naar Duitsland!
- op naar de laatste week van deze zomervakantie
- terug naar dag 3 en 4 van de Ecktiv wandelreis
- terug naar de start van deze zomervakantie op de GR5
Geen opmerkingen:
Een reactie posten