6 september 2020
 |
| Ransdorp |
Wandelen buiten de binnenstad van Amsterdam van uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig
Nog 5 kilometer van etappe 1 - van stad naar stilte - vanaf Liergouw in Durgerdam en etappe 2 - landelijk Noord tot aan de Beemsterstraat
5 + 20 kilometer
De titel van dit bericht is anders dan in de planning lag. Hier zou namelijk de titel van etappe 9, Amsterdamse bos en Amstelveense parken, moeten staan. Die we dan gelopen zouden hebben met wandelmaatjes Korine en Gerard. Helaas ontvingen we vanochtend vroeg een appje dat maakte dat de dag anders dan gepland zou verlopen.
Even was er nog twijfel. Zullen we nog even een tukkie doen? Gaan we met z'n tweetjes? Zullen we dan nu etappe 9, om hetzelfde getal maar aan te houden, van het Waterliniepad lopen? Of gaan we voor een van de eerder geskipte etappes van Buiten de binnenstad van Amsterdam, 1 of 2? Het probleem met die etappes is namelijk dat het einde van 1, en dus de start van 2, op zondagen nogal moeilijk bereikbaar zijn met het openbaar vervoer. Toevallig bedacht ik eerder deze week DE oplossing voor dat probleem. Etappe 1 korten we in tot Landmarkt op de Schellingwouderdijk. Dat is direct een mooie gelegenheid om daar te lunchen of een bakkie te doen. Dat houdt in dat de volgende etappe, door landelijk noord, iets langer wordt, zo'n 5 kilometer.
Die laatste optie wordt het vandaag, om precies te zijn de verlengde 2e etappe. Om even voor negenen stappen we op de dezelfde trein die we anders zouden hebben genomen. Op het Centraal is de bedoeling dat we tram 26 nemen om daarna over te stappen voor 1 halte op bus 37 tot de Liergouw. Op een of andere manier lopen we de tramhalte straal voorbij. Als we zoekend rondkijken zien we de tram naar de eindhalte, (oh, daar is het dus) rijden. Wij zetten een sprintje in. De route is nog niet begonnen, maar er staan al aardig wat voetstappen, inclusief verhoogde hartslag, op onze Garminhorloges. Poeh hee.
Op de Liergouw slaat het idyllische, witte kerkje dat even verderop aan de Schellingwouderdijk ligt tien keer op het moment dat wij naar ons startpunt lopen. Het vaste ritueel volgt, veters strikken, een startselfie, de route opzoeken en onverwacht moeten we toch nog even smeren met zonnebrand. Dan kunnen we. Met het water aan de rechterhand lopen we noordwaarts.
Van stad naar stilte is de titel van etappe 1. Met uitzondering van de A10 en de Zeeburgertunnel lopen wij eigenlijk al direct in de stilte. Langs de dijk naar Durgerdam passeert een enkele auto, hele fietspelotons en behoorlijk wat hardlopers, verder is het rustig. In het dorpje onder de rook van Amsterdam wordt het goede leven geleefd. Meerdere bewoners genieten van de zonnige zondagochtend voor hun pastelkleurig huis. Sommigen in stilte met een kop koffie en de blik over het water naar de overkant of verdiept in een krant. Anderen genieten van een ontbijt op de stoep voor hun huis. Het geeft een heerlijk sereen sfeertje.
 |
| Durgerdam |
Volgend dorpje is Ransdorp. Al van verre is de karakteristieke stompe toren te zien. De zon verlicht de witte huizen. De donkere wolken maken dat ze bijna licht lijken te geven. Na ruim 5 kilometer lopen we het dorp in. Einde van de eerste etappe. René klikt door naar het vervolg. Pauze houden doen we nog niet. Daarvoor hebben we het Schoolhuis in Holysloot op het oog.
De route tussen de twee dorpen staat in het teken van vogels. Op een smal fietspad heeft rechts in de berm een (grote) zwaan een plekje gevonden. Dat hij ons niet echt fijn gezelschap vindt, maakt hij meer dan duidelijk door boos naar ons te blazen. Zo ver mogelijk naar rechts passeren we het imposante beest. Langs de weg zien we een aantal auto's geparkeerd staan. In het gras staan mensen over het weiland te turen, sommigen met verrekijkers en door grote lenzen. We speuren de horizon even af, maar kunnen niets ontdekken. Bij de koffie in het Schoolhuis horen we dat hier in de buurt een Steppekiekendief gespot zou zijn.
Koffie vinden wij belangrijker dan een Kiekendief. We zijn dan ook blij als er, ondanks de volle parkeerplaats, plek is in het enige restaurant dat Holysloot rijk is. Het is in ieder geval open. Dat was anders toen ik hier vorige keer was tijdens een etappe van het Zuiderzeepad.
 |
| Het Schoolhuis |
De koffie met worteltaart zorgt voor brandstof voor het volgende stuk. Dat blijken we wel nodig te hebben. Eerst volgt nog een stuk verhard door het dorpje met opnieuw leuke, kleurige huizen. Daarna is het afgelopen met de klinkers. Een hek is de poort tot nat gras. Dit stuk loopt over particulier terrein. We banen ons een weg door verschillende weilanden over een smal stuk afgeschermd door een draad van de grazende koeien langs een sloot. Kikkers springen verstoord in het water als wij langsstruinen. Via smalle, gammele bruggetjes lopen we van het ene naar het andere weiland. Wat een rust! In de verte zien we de dijk langs het Markermeer liggen. Daar moeten we heen. Tot het laatste stuk redden we het redelijk ongeschonden. Dan wacht ons een soort bos van riet. We duiken de rietbush in. Het pad is nog nauwelijks zichtbaar. Wat zijn we blij met onze lange broek en shirt. De blik constant op de grond gericht om nog maar enigszins te zien waar we heen moeten. We glibberen voort. Het heeft wel wat! Dat vinden we vooral als we weer vaste grond onder onze voeten hebben.
Eigenlijk zouden we vanaf hier bovenop de dijk naar Uitdam moeten lopen. Deze is echter afgesloten in verband met werkzaamheden. Op de verharde weg kunnen we nu even vaart maken. Van het Zuiderzeepadavontuur weet ik dat de "achtertuinen" van de huizen aan de dijk bijzonder zijn. Vandaar dat we voor het bord met de plaatsnaam de dijk toch opklimmen. We lopen nu achter de huizen langs. Wat een prachtplek om te wonen!
 |
| leuke optrekjes in Uitdam |
Na Uitdam kunnen we ook even flink gas geven. Tot Broek in Waterland lopen we verhard. De omgeving is nog steeds prachtig. We zien een biddende valk. Regelmatig vliegen zwaluwen over. In de verte constant de hoge gebouwen van Amsterdam Noord en zelfs de skyline van Oost is te zien.
 |
| Op weg naar Broek in Waterland |
Constant worden we omgeven door donkere wolken. Het zorgt voor een prachtig schouwspel. Links en rechts zien we zuilen van water naar beneden komen. Elk moment verwachten ook wij druppels te voelen. Op een paar spatjes na blijft het echter bij dreiging. Even voorbij het plaatsje worden we van het fietspad afgeleid. In de commentaren op deze etappe op de site van Wandelzoekpagina heb ik gelezen dat om weer op het fietspad te komen een sloot overgestoken moet worden. Dat schijnt niet zonder nat pak te lukken. Na een ruime kilometer slaan we rechtsaf naar het bewuste fietspad. We zien een waterbak. Oh, oh....en dan zien we de stapstenen in het water. Dat gaat lukken! Zonder nat pak.
Aan de horizon worden de flats van noord steeds groter. Voor we het platteland verlaten, heeft de route nog een dorpje in petto, Zunderdorp. Dit, en dat geldt voor meer delen van de route, kennen we van de hardloopwedstrijd de 30 van Amsterdam Noord. Dan lopen we daar rap voorbij. Nu kunnen we meer genieten van de sfeer. Ook hier een kerkje, kleurige huizen en een leuk beeld van een visser.
Na het dorp wacht de stad. Nog even een stuk langs een ietwat drukke weg. Langs de golfbaan en voetbalvelden lopen we de A10 onderdoor. Je zou verwachten dat hier de bebouwing direct begint. Toch lopen we de allerlaatste kilometer nog door een park achter de flats gelegen. We steken de IJdoornlaan onderdoor. Op het fietspad hier heeft mijn vroegere versie heel wat meters afgelegd richting school of vriendinnen. Richting bushalte lopen we in onze eigen voetstappen die we hier hebben achtergelaten tijdens de 3e etappe
Op de IJdoornlaan zien we bus 37 aankomen. We eindigen de dag zoals deze begon met een sprintje. Helaas tevergeefs, want voor we in kunnen stappen, moet ik nog op zoek naar mijn mondkapje. De bus rijdt zonder ons weg. Dat geeft ons mooi de kans om de etappe netjes af te sluiten. Dat wil zeggen, tot we het finishmuziekje van de GPS horen. Wat een prachtwandeldagje weer. Natuurlijk jammer dat het een dag voor 2 werd in plaats van voor 4. Maar..iets van vat en niet verzuren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten