Pionierspad van Steenwijk naar Zuideinde (Giethoorn)

12 januari 2025

start: met de auto in anderhalf uur naar Giethoorn

parkeren: een groot parkeerterrein Maaiensteeg 1 met gratis parkeerplekken

OV: bushalte Dominee Hylkemaweg, bus 70 in 18 minuten naar station Steenwijk

etappe: 1 (Wandelnet)

kilometers: 

In het nieuwe jaar hebben we nog geen LAW-kilometers gemaakt. Hoog tijd dus. We hebben behoefte aan een fris hoofd. Omdat we er gisteravond niet al te vroeg in ons mandje lagen, staat de wekker niet al te vroeg. Dat is ook niet nodig, want we hebben vandaag slechts een dikke 15 kilometer gepland. Wel mogen we een stuk rijden om bij de start te komen. Deze ligt namelijk in Steenwijk. Sinds ons lidmaatschap staat het wandelboekje van het Pionierspad op onze wandelplank. Aangezien er een heel onontgonnen jaar voor ons ligt, lijkt het ons een mooie gelegenheid met dit pad te starten. 

Bij de start in Steenwijk zien we direct dat dit niet de laatste keer zal zijn dat we hier staan. Op een paal voor het station hebben namelijk ook de witrode stickers van het Maarten van Rossumpad en het Overijssels Havezatenpad een plekje gevonden. Van eerstgenoemde heb ik het boekje in huis voor een nieuw soloproject. Laatstgenoemde staat nog op ons wandelwensenlijstje. Maar nu eerst dus het Pionierspad. Gaan dus. Niet voor we wat brandstof hebben geladen bij het op de Markt gelegen Zus en Zo. Steenwijk is trouwens een erg leuke plaats. Vooral vanaf de vestingmuur heb je een goed uitzicht over de sfeervolle straatjes. 

Wandelend langs de vestingmuur verlaten we de stad. Verharde plattelandswegen leiden ons naar Onna. Wie kent het niet... Wolkenpartijen waar de zon tussendoor piept, zorgen voor mooie vergezichten. Lang blijft de kerktoren van Steenwijk in zicht, omdat we in een soort omtrekkende beweging richting Giethoorn lopen. Het asfalt maakt plaats voor een schouwpad langs een sloot. Gelukkig valt het mee met de modder. Spiegelingen in het water maken dat het nooit eentonig wordt. Kilometers lang stappen we door het hoge gras. 

Heel even zijn we blij dat we na een afslag naar links weer verhard lopen. Even maar, want dit stuk is wel degelijk eentonig. Dat blijft zo tot we de rand van Giethoorn bereiken. Mijn voeten doen ook pijn. Door het gemank met mijn heup ben ik waarschijnlijk enigszins anders gaan lopen. Pijn in mijn hiel is het gevolg. Als dit maar geen hielspoor wordt... Vandaar dat ik een gelzooltje in mijn schoen heb gedaan. Aanvankelijk voelde dat goed, maar nu de kilometers vorderen gaat het toch irriteren. 

Gelukkig biedt Giethoorn fijne afleiding. In het seizoen kun je hier over de hoofden lopen, nu is het enorm rustig. Sporadisch komt er een bootje langsvaren. Je zou bijna in de verleiding komen te overwegen een bod te doen op een van de vele huizen die hier te koop staan. De gedachte dat het zomers file lopen is op het nu bijna lege pad, doet die gedachte snel vervagen. Voor nu is het in ieder geval een heel toffe ervaring hier zo langs al die huizen die aan de overkant van de brede sloot liggen te wandelen. We passeren onnoemelijk veel bruggetjes. Punters, die bij beter weer niet weg te denken zijn in dit Venetië van het Noorden, zien we vandaag niet. Een manshoog beeld van Albert Mol doet vermoeden dat de overleden acteur een connectie heeft met deze plaats. Die is er, maar anders dan verwacht. Hij speelde namelijk de hoofdrol in de Fanfare. Die film van Bert Haanstra heeft zoveel betekenis voor Giethoorn gehad, dat het beeld een prominente plek heeft gekregen. 

Wij zijn inmiddels weer terug bij de auto. De eerste etappe van het nieuwe pad zit erop. Ondanks he4t 'gevreesde' polderlopen, was het eigenlijk gewoon een fijne wandeling. Dat biedt hoop. Wordt vervolgd. 

• op naar de volgende wandeling op het Pionierspad, van
• overzicht van onze wandelingen op het Pionierspad
• onze andere wandelpaden

Floris V-pad van Nieuwer ter Aa naar Kockengen

 22 december 2024

start: met twee auto's naar Kockengen, een geparkeerd in de buurt van de kerk, met de andere naar Nieuwer ter Aa. 

kilometers: 8,5

etappe: deel van etappe 4

Even was er twijfel of de voor vandaag geplande afspraak weer wat Floris V-pad kilometers te stappen wel door kon gaan. Begin december heb ik mijn heup geblesseerd, een slijmbeursontsteking was het verdict. Niet al te gek doen, dus. Sindsdien heb ik al weer wat voorzichtige kilometers gemaakt. Zonder naweeën. Vandaar dat we besluiten om toch op pad te gaan. Weliswaar met het plan minder kilometers te stappen dan normaal, maar we gaan in ieder geval. 

De grootste hindernis is overigens niet mijn heup, maar het vinden van een parkeerplaats in Kockengen. Tja, wat wil je, zondagochtend op een tijd dat de kerkdienst in volle gang is. Na wat rondjes rijden en met een beetje uitdaging (want op het randje van het water) lukt het toch de auto te parkeren. Met onze auto rijden we naar Nieuwer ter Aa. Een plek hier vinden gaat wat makkelijker. 

Heel divers is de route van vandaag niet. Zodra we Nieuwer ter Aa via Laantje verlaten, lopen we op het platteland. De enige variatie ligt in de ondergrond, verhard of zachte kades. Toch vervelen we ons niet. Sowieso is er met z'n viertjes altijd genoeg te kletsen, maar ook zorgen de wolkenpartijen voor een mooi schouwspel. Een flets zonnetje schijnt fel tussen de bewolking door. Her en der is zowaar wat blauwe lucht te bespeuren. Rietkragen wuiven terwijl we langslopen, ons blik op het weidse veenweidegebied. Dit is de omgeving van de oude Hollandse Waterlinie. Waarschijnlijk behoorden deze polders tot het inundatiegebied van de lijn tussen Muiden en Gorinchem. Gelukkig lopen wij er met droge voeten door. Of dat tegenwoordig nog steeds te danken is aan de even verderop gelegen Spengense Molen is te betwijfelen. Wel zorgt de wipmolen voor mooie plaatjes. 

En dan is daar toch wel het hoogtepunt van deze wandeling, het voetveer Joostendam. Altijd leuk om met zo'n pontje jezelf naar de overkant te trekken. Tenminste, gewoonlijk vinden we dat leuk. Vandaag staat er echter een enorme woei. We hebben de pech dat het veer aan de overkant ligt. Al draaiend aan de zwengel zet het zich in beweging...om midden op het water door de wind gegrepen te worden en af te drijven. Terwijl de ketting strak trekt, botst het plateau tegen de aanmeerpalen. Wat we ook proberen, weer even laten vieren, opnieuw strak trekken, de wind wint van ons. Maar wij zijn natuurlijk niet voor een gat te vangen. We geven het veer alle ruimte en terwijl het halverwege het water ligt, trekken wij met vereende krachten de ketting vanaf de zijkant strak. Dat lukt! En zo belanden we toch, zonder nat pak, aan de overkant. 

Vanaf hier is het niet ver meer naar Luilekkerland. Kockengen dankt haar naam namelijk aan het Franse Cocagne, dat dus Luilekkerland betekent. Dit dankzij de bisschop van Utrecht die ten tijde van de Grote Ontginning pioniers wilde lokken door de plaatsen aantrekkelijke namen te geven. 

Eetcafé De Voorstraat wordt onze lunchstek. Uiteraard vergezeld van een lekker drankje. De 8,5 kilometers stapten best rap weg. Het belangrijkste is dat mijn heup weinig protest heeft gegeven. Dat biedt hoop. 

• op naar de volgende wandeling op het Floris V- pad, van Kockengen naar
• terug naar de vorige wandeling op het Floris V-pad, van Kortenhoef naar Nieuwer ter Aa
• overzicht van onze wandelingen op het Floris V-pad
• onze andere wandelpaden

Grote Rivierenpad van Ameide naar Hei- en Boeicop

19 januari 2025

start: vanaf B&B Plexat in 10 minuten naar Hei- en Boeicop 

parkeren: langs de weg bij bushalte Pleinstraat

OV: Flexbus 903 naar halte NH Kerk in Lexmond, wandelen naar halte Eendenkooi, Flexbus 903 naar Ameide

etappe: 8 volledig

kilometers: 21,9 (inclusief uitloop naar auto)

Om half acht worden we in onze bedstede wakker van de wekker. Met uitzondering van het  geronk van wat langstoevende schepen was het vannacht doodstil. Het is nog donker dus zicht op de rivier hebben we nog niet. Een uur later wordt er zachtjes op de tussendeur geklopt. Het ontbijt staat klaar. We nemen gelijk afscheid van onze supervriendelijke gastvrouw, Alma. Terwijl wij aan het uitgebreide ontbijt zitten, ontvouwt het landschap buiten zich voor ons. Wat een magnifieke plek is dit. De hele B&B is trouwens een dikke aanrader. Er is maar een minpunt en dat is dat we vandaag al weer vertrekken. 

Dat doen we even na 10.00 uur. Telefonisch hebben we een Flexbus gereserveerd. Deze vertrekt om 10.42 uur vanaf de halte in Hei- en Boeicop. In Lexmond hebben we dan drie minuten om over te stappen op de bus naar Ameide. Krap, maar aangezien ik dit bij de reservering heb aangegeven en er geen tegenwerpingen kwamen, zou het moeten lukken. Zou...dat zegt genoeg, toch? De bus verschijnt namelijk pas om 10.47 uur. Die overstap kunnen we schudden. De buschauffeur weet van niets. Op de website van Flexbus staat dat je 20 minuten vooraf gebeld zou moeten worden hoe laat exact de bus komt. Niks, noppes, nada wat een telefoontje betreft. Al rijdend naar Lexmond, neemt René mijn taak als "baas bus" over. Hij belt opnieuw naar de reserveringslijn om om raad te vragen. Die is er. We mogen naar een zo'n 1,5 kilometer verderop gelegen halte om daar om 11:23 uur door opnieuw een Flexbus opgepikt te worden om dan in zo'n 10 minuten naar Ameide te worden gereden. Okay, niet helemaal ons plan van vanochtend, maar alles beter dan niets. 

Met de sokken er flink in, lopen we naar de betreffende bushalte. Die blijkt zo'n beetje in de middle of nowhere te liggen. We grappen nog dat vast dezelfde buschauffeur ons zo komt oppikken. Het vermelde tijdstip komt...en passeert. Mijn humeur daalt. Met rasse schreden. Vandaar ook dat René, en niet ik, maar weer belt naar de reserveringslijn. Doodleuk geeft de dame aan dat de bus om 10:40 uur verschijnt. Nog maar acht minuten wachten, meldt ze laconiek. Grrr. Eindelijk om 10:45 uur komt er een busje aanrijden. Met uiteraard dezelfde chauffeur als eerder. Het is alsof we in een soort Bananensplit terecht zijn gekomen. Als we inmiddels niet door en door koud waren geworden, hadden we er zelfs nog om kunnen lachen. 

Even voor twaalf uur staan we dan eindelijk in Ameide. We kunnen op pad. Maar eigenlijk moeten we eerst even warm worden. Bovendien is een plaspauze geen overbodige luxe. Een koffiestop biedt uitkomst. Om half een worden de GPS'en ingedrukt. Op naar Hei- en Boeicop. 

Dat doen we door eerst een stuk de dijk te volgen. Al direct is al het gedoe van vanochtend vergeten. De contouren van een kerktorentje aan de overkant van de rivier zijn vaag zichtbaar. Google leert dat het waarschijnlijk die van Jaarsveld is. We verlaten het water om rechtsaf een verharde weg met huizen in te slaan. Het asfalt loopt over in een zandgrindweg. De huizen verdwijnen. Om ons heen alleen maar weids land. Dit is het natuurgebied Zouweboezem. Ook nu is het weer genieten van de bevroren riethalmen. Uitgebloeide fluitenkruidbloemen zijn verworden tot diamantjes. Jongens, wat is dit toch mooi! 

Ook mooi is het zicht op weer een wipmolen, de Vlietmolen dit keer. We lopen er niet langs. Vlak ervoor slaan we af om op een soort allée van knotwilgen terecht te komen. Omringd door niet geknotte wilgen bereiken we de rand van Lexmond. Door de gezellige hoofdstraat lopen we linea recta het dorp weer uit via opnieuw de dijk langs de Lek. Rechts ligt een diversiteit aan huizen, nieuwbouw, oude boerderijtjes. Links liggen de uiterwaarden van de rivier. Een graspad met knotwilgen, tja, dat krijg je met de vochtige grond in de buurt van rivieren, leidt ons naar de Lexmondseweg. Eenmaal overgestoken belanden we op het tot nu, ja, ja, we weten niet wat ons dan nog te wachten staat, meest uitdagende pad van het Grote Rivierenpad. Het is trouwens een heel mooi pad, maar het kost ons behoorlijk wat toeren om op de been te blijven. In eerste instantie komen we terecht op een pad langs de oever van een sloot. Normaal geen probleem, maar de wilgen aan de ene kant zijn toe aan een behoorlijke snoeibeurt. Hun tenen hangen breed over het pad. Het maakt dat we dicht langs het water moeten lopen, of beter gezegd, manoeuvreren. De modder en de ietwat schuin aflopende oever maken het een hele toer om geen nat pak te halen. Even verderop moeten we helemaal al onze acrobatische kwaliteiten tevoorschijn toveren. Nu staan aan beide zijden knotwilgen. Slingerend door de bomenrij proberen we op de been te blijven. Met hier en daar een glijpartij lukt dat gelukkig. Het is trouwens een van de tofste paadjes om te zien. Jammer dat we daar door het opletten niet optimaal van kunnen genieten. 

Aan de overkant van het Merwedekanaal ronden we een golfbaan. We kruisen de A27 onderdoor. Nog maar een kilometer of vier. Veel kan ons niet meer gebeuren, toch? Natuurgebied Polder Bolgerijen stelt ons nog even op de proef. Opnieuw lopen we door een corridor van knotwilgen. Het verveelt nog niet, maar echt heel opgetogen zijn we ook niet meer. Helemaal niet als we meerdere keren een spiegelglad bruggetje over moeten. Het eerste wordt René al bijna fataal. Een losliggende plank veroorzaakt bijna een valpartij. Oppassen geblazen dus nog even. 

Het tweede deel van het gebied is helemaal een uitdaging. Hier hebben de knotwilgen allemaal een kale kop. Hun hoofdtooi ligt in bundels bijeen gebonden op de grond. Langzaam maar zeker wordt het zompiger. We meanderen rond plassen. Stappend op begroeiing om droge voeten te houden. Nou, de voeten blijven droog, maar laten we zeggen dat we morgen een fikse klus zullen hebben aan het schoonmaken van de schoenen.. 

De laatste kilometers voeren dwars door een weiland. Het grootste deel lopen we echter verhard op een trekkerpad. Bij een boerderij, waarin de koeiendames net aan het hooidiner zitten zit onze route er voor vandaag op. Het pad loopt naar links. Wij slaan rechts af waar we de auto vanochtend hebben achtergelaten. 

Wat een fijn wandelweekend was dit weer! Geen spatje regen gehad en eenmaal warm gelopen was het gewoon prima weer. Bovendien waren de bevroren struiken wel een heel mooi cadeautje. Het volgende lange weekend op dit pad staat al weer gepland. Tot die tijd belopen we andere paden. 

• op naar de volgende wandeling op het Grote Rivierenpad
• terug naar de vorige wandeling op het Grote Rivierenpad, van Bergambacht naar Ameide
• overzicht van onze wandelingen op het Grote Rivierenpad
• onze andere wandelpaden